2022

Άφησα κάτι για αργότερα που μπορώ να το κάνω σήμερα ή και τώρα. Είναι τόσο σημαντικό, μα έχω τη σιγουριά πως θα έχω χρόνο. Και...

    Έστω ότι οι μαθηματικοί’ κάναν λάθος. Έστω ότι ένα και ένα μας έκανε ένα… Έστω ότι και όλοι οι φυσικοί κάναν λάθος. Έστω...

Νιώθω σαν σπασμένη πορσελάνινη κούκλα. Όμορφη, μα σαν κάτι να της λείπει. Ένα χαμόγελο ξεθωριασμένο, μεγάλα μάτια υποτονικά που κοιτούν το χώμα.   Νιώθω σαν...

Κι όμως, πέρασαν πέντε Χρόνια! Κι όμως, είμαστε ακόμα εδώ, κόντρα σε προβλέψεις δυσοίωνες και δεδομένα που σε άλλη περίπτωση θα καθιστούσαν τέτοιου είδους εγχειρήματα...

Ζούμε σε μία κοινωνία που έχουμε θεοποιήσει τον κάθε ψευτο-ινφλουένσερ και παίκτη reality. Για αυτό το λόγο, αυτοί οι άνθρωποι που ουδεμία σχέση με πρότυπα...

Φίλιωσες μαζί της, συμμάχησες και σε μεταμόρφωσε. Αντί να φύγεις γρήγορα μακριά της σε μάγεψε, σε πλάνεψε και τώρα δε βλέπεις μπροστά σου. Βλέπεις μονάχα...

Τέσσερα χρόνια «Μεταξύ μας» λοιπόν, οπότε σήμερα το συγγραφικό μας στέκι έχει γενέθλια!   Ιούνιος του 2018 και εγώ ψάχνω συγγραφικό σπίτι καθώς ήθελα να...

Χαίρετε. Τα επετειακά άρθρα είναι τα πιο εύκολα και τα δύσκολα συνάμα. Έχεις τόσα να γράψεις, αλλά από την άλλη πλευρά κινδυνεύεις να παρασυρθείς σε...

Είχα καθίσει στο κρεβάτι μου. Το πιστό και ταλαιπωρημένο μου λάπτοπ, ακουμπούσε πάνω στα πόδια μου. Δούλευε σκληρά γιατί δεν ήθελε να με απογοητεύσει. Κάθε...

  Πέντε Χρόνια μεταξύ μας. πέντε χρόνια που από την πρώτη κιόλας στιγμή, εκείνη της σύλληψης της ιδέας του λογοτεχνικού αυτού εγχειρήματος, γνώριζαν, όσοι τελικά...

Εμένα δε μου χαρίστηκε κάτι. Μόνη μου πάλευα και προχωρούσα μη λογαριάζοντας τον κίνδυνο. Ούτε βγήκα ζητιανιά να μαζέψω συναισθήματα που τα έβλεπα στους παγωμένους...

«Αυτό το κείμενο είναι αφιερωμένο σε  όλους όσους έζησαν στον κόσμο της ντροπής και ξέφυγαν, σε όλους όσους παλεύουν να ξεφύγουν από αυτόν και σε...

Και θα φεύγουμε απ’το λιμάνι με ένα βάρος στην καρδιά. Αυτά που δεν ειπώθηκαν ποτέ θα κουβαλάμε, μονάχα λόγια που μας πλήγωναν πολύ.   Εσύ...

Μία μάσκα μου κρύβει τον ήλιο. Το βλέμμα μου θολό ατενίζει έναν μισό ορίζοντα. Από τα σύννεφα και κάτω, φόβος κι ένας ενοχλητικός συριγμός. Από...

Εγκαταλείπεις οτιδήποτε ημιτελές χωρίς προοπτική.   Παύεις να ενστερνίζεσαι ό,τι δε σου εκμαιεύει την καλύτερη εκδοχή σου.   Ανακηρύσσεις απαγορευτικό σε χλιαρά φιλιά.   Δε...

Και αν έφυγαν δεκάδες εποχές, χιλιάδες μέρες, ο χρόνος πιστεύεις μπορεί να γιατρέψει όλα αυτά που μου πνίγουν την καρδιά; Δεν είναι μόνο που σ’...

Ασυμβίβαστοι άνθρωποι, μια παράξενη γενιά, δυνατή, που δεν μπαίνει σε καλούπια και δε συμβιβάζεται εύκολα. Από μέσα τους αναβλύζει μια ανεξάντλητη πηγή γενναιότητας και δύναμης....

Το βλέμμα σου μ’ ακουμπάει ανάλαφρα και τα μάτια σου με στοχεύουν γλυκά και αλύπητα. Αγάπησα τον τρόπο που αγγίζεις το καθετί και όταν το...

-«Καλώς ήρθες! Να ετοιμαστώ για συζήτηση;» Με ρώτησε παιχνιδιάρικα το μυαλό μου. Εγώ χαμογέλασα και έγνεψα καταφατικά. Είναι πάλι μια από αυτές τις μέρες που...

Της Λευκοθέας Μαρία Γκολγκάκη Βεβαιότατα, είμαι άνθρωπος, δε χωράει καμιά αμφιβολία. Κοιτάζομαι στον καθρέφτη και η ανατομία μου το αποδεικνύει. Με όποια απόκλιση από το...

Το δικό μου σ’αγαπώ σημαίνει ότι: Αγαπώ τις ευθύνες που σου παίρνουν τον ύπνο τις νύχτες. Αγαπώ τους δαίμονες που σε καταλαμβάνουν κάθε που αγγίζεις...

Ο πηλός φτιάχνει ένα κανάτι, αλλά η χρησιμότητά του έγκειται στο κενό μέσα του. (Στίχος: Ταό τε τσίγκ) Πριν ακόμα σχηματίσεις τις απόψεις σου για...

Και όταν οι άνθρωποι αρχίζουν να ζητούν περισσότερα, σκέφτεσαι αν αξίζει τον κόπο να μην αφήνεις τίποτα για σένα. Τι να τους κάνεις όλους αυτούς...

Σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο, τον αδίστακτο, επιλέγω την αγάπη. Σ’ έναν κόσμο, όπου κυριαρχεί ο εγωισμός και ο εγωκεντρισμός, επιλέγω την αγάπη. Σ’ ένα...

Κι ήρθε άλλη μια χρονιά. Φρέσκια, ζωηρή και γεμάτη ελπίδα. Ένα ζείδωρο φως μας αγκαλιάζει υποσχόμενο καλύτερες μέρες. Ξεκινώντας να γράφω τον απολογισμό μου περίμενα...