Εξομολόγηση

Μερικές φορές παρασύρομαι σε άπειρες σκέψεις, ονειρεύομαι την πόρτα της ευτυχίας και ψάχνω το μονοπάτι που θα ακολουθήσω μεταξύ φόβου και ανασφάλειας, μεταξύ ναι και όχι. Η αβεβαιότητα που με περιβάλλει οι ανησυχίες μου, δημιουργούν αμφιβολίες και με κάνουν να πλήττω. Μέσα από ψέματα και αλήθειες σχεδιάζω τα όνειρα μου […]

Κι’ αν με ρωτήσουν τώρα; Χμ! απάντηση καμία δεν έχω να δώσω. Για όσους δε με χώνεψαν ποτέ μια ευχαρίστηση θα είναι και το ξέρω. Για εκείνους που η Ιωάννα πάντα είχε μια λύση και μια απάντηση για όλα, θα τρίβουν τα χέρια τους με περίσσια χάρη όταν διαβάσουν αυτές […]

Όχι ρε φίλε, δε θα κλάψω μπροστά σου. Αν μου βγει καλώς, δε θα το σκεφτώ. Μα μη με κοιτάς μέσα στα μάτια να δεις αν είναι δακρυσμένα. Τέτοια χάρη δε θα σου κάνω. Έτσι είμαι εγώ. Πλασμένη από γύψο. Στο κάτω κάτω δε σου πέφτει λόγος αν πονάω ή […]

Όλοι μας, πολλές φορές, έχουμε βρει μεγάλη δυσκολία να εκφράσουμε την αντίθεσή μας, σε έναν άνθρωπο, σε μια τοξική σχέση, ή ακόμα πιο απλά, στην καθημερινότητά μας. Πόσες φορές πνίξαμε τις ανάγκες μας για να ικανοποιήσουμε τους άλλους, βάζοντας τον εαυτό μας στο περιθώριο και, βέβαια, για να μη τον […]

  Και τώρα που είμαστε ίσα και κλείσαμε τον κύκλο μας, θα σου πω δύο λόγια.   Δεν θα τον έχω εγώ ποτέ, αλλά, ούτε και εσύ όμως. Δεν είναι πια ο έρωτας της ζωής σου, αλλά ούτε και ο δικός μου θάνατος. Δεν πονάω πια, οι ουλές μου γιατρεύτηκαν, […]

Κάποιες φορές ακόμη και οι δαίμονες μέσα στο σκοτάδι τρομάζουν από το ουρλιαχτό της ψυχής. Αναρωτιέμαι πόση δύναμη πια μπορεί να έχει ο άνθρωπος και πόσες να είναι οι αντοχές του; Νιώθω αδύναμη, σα να με τύλιξε ο βούρκος και με ρουφάει προς τα κάτω. Γαντζώθηκε επάνω μου, τόσο που […]

  Ποτέ δεν κατάλαβα αυτούς τους χαρακτήρες που εισβάλλουν στις ζωές των άλλων με τόση μαεστρία και χωρίς ίχνος ντροπής. Χάνουν τόσο πολύτιμο χρόνο από τη ζωή τους μελετώντας τους άλλους.   Διαβάζουν καλά τον υποψήφιο στόχο, παρατηρούν τη κάθε κίνηση και αφουγκράζονται τις ανάγκες του.   Εξερευνούν στα έγκατα […]

Άτιμος ο χρόνος, μάτια μου!   Μας ξεγελά πως τάχα είναι στάσιμος, μα ρέει ακατάπαυστα.    Κυλά η ζωή και φεύγει, που λες…   Σαν τ’ αεράκι που το δέρμα μου χαϊδεύει τούτη τη στιγμή. Δέρμα αχάιδευτο από σένα…   Ζωή γεμάτη ρωγμές, απ’ όπου μπαινοβγαίνουν κλέφτες κι αστυνόμοι οι […]

Κοίτα πως ξεγυμνώθηκαν οι λέξεις μου προσδοκώντας – εν καιρώ χειμώνα- το πολυπόθητο καλοκαίρι σου. Τρέμουν τα φωνήεντα στην εναπομείνουσα και αποκλειστική ιδέα της θωριάς σου. Στέκουν ακίνητα τα σύμφωνα στην αβίαστη θύμησή σου. Βυθίζονται πανικόβλητα σε θάλασσα βαθιά και άγνωστη. Κολυμπάνε σε άγρια νερά και αναμετριούνται με πελώρια κύματα […]

Ας φανταστούμε τη ζωή μας ως ένα δρόμο και εμάς ως διαβάτες. Ας παρομοιάσουμε τους συνανθρώπους μας με συνοδοιπόρους. Με κάποιους από τους συνοδοιπόρους μας περπατάμε χέρι – χέρι, με κάποιους άλλους προσπαθούμε να συντονίσουμε το βήμα μας αλλά δεν τα καταφέρνουμε πάντα αφού κάποιες φορές δεν τους προλαβαίνουμε ή […]

Ακόμα ξύπνια… Έχει τόσο βασανιστική ησυχία που τρελαίνεσαι. Αϋπνία. Μια λέξη – εφιάλτης. Οι ώρες περνούν αργά. Αποφεύγεις να κοιτάξεις το κινητό. Ο πειρασμός κάνει βόλτες στο μυαλό σου, σου ψιθυρίζει προκλητικά να κοιτάξεις τα μηνύματα. Πώς γίνεται να τυρρανιέσαι έτσι; Τι σε έχει στοιχειώσει; Νιώθεις ήδη χάλια, κι ας […]

Ένα δάκρυ, σου λένε,  αποτελείται από αλάτι και νερό.   Επιστημονικές ανακριβείς πεζότητες…    Άκου να σου πω εγώ  τι μπορεί να κρύβει μέσα του ένα δάκρυ!    Είναι καυτό από σπαραγμό  και καίει τα μάτια. Είναι μια λάβα  από ηφαίστειο, σιωπηλή.   Κύμα θεόρατο  από θάλασσα αγριεμένη,  που απεγνωσμένα […]

Θέλω να βγάλω μια φωνή δυνατή, μια κραυγή. Ν’ αδειάσουν τα σωθικά μου σκοτάδι. Να φύγει αυτή η μαυρίλα που φώλιασε στην ψυχή μου και τη βουλιάζει, τείνοντας ολοένα και περισσότερο στην απελπισία. Βουβαίνομαι όμως. Γιατί και που ανοίγω το στόμα μου, δεν βγαίνει κανένας ήχος. Λες και κάποιος μου […]

Περιμένοντας να φανείς, έχασα χρόνο από τη ζωή μου. Χρόνο πολύτιμο. Περιμένοντας να με αναζητήσεις, έχασα τον εαυτό μου. Τον ένα και μοναδικό εαυτό μου.    Πιστεύοντας τα λόγια σου, έκανα υπομονή. Υπομονή μετρώντας τις μέρες και νύχτες που περνούσαν μακριά σου.   Μην ακούγοντας τη φωνή της λογικής μου, […]

Είναι κάτι νύχτες σαν κι απόψε, που μυρίζουν νοσταλγία…  Νύχτες παράξενες. Σαν να ‘ναι φτιαγμένες από αλλιώτικα υλικά. Και το χρώμα τους, ένα αλλόκοτο, απόκοσμο μαύρο θαρρείς.   Είναι κάτι νύχτες σαν την αποψινή, που σε πιάνει μια αλήτισσα ανησυχία…  Προσπαθείς να καταλάβεις τι σου φταίει, μα δεν μπορείς.. Αφού […]

Το ημερολόγιο Στον αγαπημένο μου, μόνο σε εσένα. Μία φορά και έναν καιρό αναγεννήθηκαν τα μάτια σου στον καθρέφτη μου. Είχαν το χρώμα της φύσης, το χρώμα των λουλουδιών και το χρώμα του έρωτα Σε γνώρισα άθελα μου, δε θυμάμαι πριν από εσένα αλλά θυμάμαι μόνο εσένα. Θα μιλούσα για […]

  Πρέπει να ήταν γύρω στα 4 της. Οι αδελφές της βρήκαν ένα αδέσποτο σκυλάκι καθώς γύριζαν από το σχολείο και το έφεραν στο σπίτι. Θυμάται πως εκείνο μόλις το άφησαν κάτω έτρεξε και κουρνιάσε στην αγκαλίτσα της. Πόση ζεστασιά ένιωθε. Άκουσε κλειδιά στην πόρτα και ακούστηκε η φωνή της […]

Εγώ που λες δεν είμαι για τα πολλά. Είμαι για τα λίγα και τα καλά, για τα απλά και τα κομψά. Χωρίς να έχουν πάνω τους δείγμα υπερβολής και χρυσόσκονης. Είμαι για όλα εκείνα που δεν τα αγγίζουν εύκολα οι άνθρωποι. Τη δική μου ευτυχία ποτέ δεν τη βρήκα στην […]

Τις αυταπάτες μου στριμώχνω στοργικά,  μέσα σε μια βαλίτσα μου απ’ τον καιρό φθαρμένη.   Και σαλπάρω στ’ ανοιχτά…  Σε πελάγη άγνωρα,  σ’ ωκεανούς που υπόσχονται και απειλούν συνάμα.   Μα δε φοβάμαι το ταξίδι!   Κει στα λιμάνια γεύτηκα της πίκρας το νερό. Κει στη στεριά βουλιάξανε τα πόδια […]

Συνοψίζοντας λοιπόν χωρίς να σπάω το μυαλουδάκι μου με παραπανίσιες σκέψεις βλέπω ότι οι άνθρωποι ξεχνούν εύκολα. Δεν είναι αυτό καθαυτό το θέμα που με πειράζει. Γι’ αυτό χαριτολογώντας λέω ότι έχουν βλαμμένο μνημονικό. Για μένα κάνω τέτοιο κρύο χιούμορ για να μην πικραίνομαι. Αυτό που με χαλάει είναι ότι […]

Περιπλανιέμαι μέσα σε σκοτεινούς δρόμους και ψάχνω να βρω εκείνες τις στιγμές. Τις δικές μας! Αυτές τις γεμάτες από αλήθεια και θέρμη. Αναζητώ την ηρεμία της δικιάς μας σιωπής μα όπου και να στραφώ μονάχα ασχήμια μέσα στη βουή. Πως βρέθηκα εδώ σε αυτό το σκοτεινό τούνελ μετά από έναν […]

  Σου γράφω. ¨Αγάπη μου¨, ξεκινάω, μα την ίδια στιγμή σκίζω τη σελίδα. Έπειτα κι άλλη, κι άλλη. Έχω γεμίσει το πάτωμα με τσαλακωμένες σελίδες. Δεν ξέρω αν με ενοχλεί το ¨αγάπη μου¨ ή η απόφασή μου να σου γράψω. Φοβάμαι πως για άλλη μια φορά η προσπάθειά μου να […]

Ήθελα να φύγω. Να ανοίξω βίαια την πόρτα και να χαθώ στον ορίζοντα. Να αφήσω πίσω μου φίλους γνωστούς και άγνωστους και να πετάξω προς νέες κατευθύνσεις, σε νέους προορισμούς. Ήθελα να φύγω. Να ανοίξω το βήμα μου και να απομακρυνθώ από όσα με πονάνε. Να ελαττώσω ρυθμούς. Να σπάσω […]

Η ζωή απλά υπάρχει και ρέει όπως το νερό στον καταρράκτη, αν κάτι σταθεί εμπόδιο απλά αλλάζει κατεύθυνση, πηγαίνει με τη ροή. Είμαστε οι αντιδράσεις μας και οι δράσεις μας. Τα λόγια και οι σκέψεις απλά ενισχύουν ή μειώνουν την ενέργεια μας. Μην προσπαθείς να με αλλάξεις, δεν θα καταφέρεις […]

Δε ρίχνω το φταίξιμο σε κανέναν. Μια τάση φυγής με κυνηγάει σαν μπει το φθινόπωρο. Εγώ όλους καλούς τους βλέπω, ό,τι και να κάνουν, πάντα τους δικαιολογώ. Δε φεύγω για αυτούς. Για μένα φεύγω. Αισθάνομαι ότι αν καθίσω το οξυγόνο μου θα στερέψει. Άνθρωποι σκέφτομαι είναι. Έχουν αδυναμίες. Μπαίνει ο […]