Λογοτεχνία

  Κι όλα τελείωσαν πια..    Οι λέξεις σώπασαν και τα χείλη σφάλισαν..    Όσα κι αν θα ‘χα πλέον να σου πω, δεν πρέπει...

Μέτρησε αντίστροφα τα χρόνια σου  και αναλογίσου απλά, πόσα ζευγάρια μάτια έχουν περάσει από τη ζωή σου. Θα εκπλαγείς!  Πολλά, αμέτρητα ίσως.  Τέσσερις δεκαετίες και...

Όταν έμαθα ν’ αγαπώ βρήκα την αληθινή αγάπη.. Και ξέρεις γιατί έμαθα ν’ αγαπώ;  Έμαθα ν’ αγαπώ γιατί  έκανα λάθος επιλογές στο βωμό του φόβου...

Ενεργοποιώ τ’ ακροδάχτυλα της μνήμης πάνω στα τάστα μιας κιθάρας!! Κι’ αρχίζω να ψιθυρίζω ένα σκοπό! Τα χείλη, έχουν χάσει το σχήμα της έπνευσης και...

Την χρησιμοποίησαν και την χειραγώγησαν χωρίς κανείς να σκεφτεί πώς ένιωθε. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της, ήταν ότι υπήρξε μια γυναίκα που προηγούνταν της εποχής της...

Ανάμεσα στον πόνο και το άδικο, κενό κι ανυπαρξία… Σκοτεινό κελί που φυλακίζει κάποιο παράπονο…. Το δάκρυ, άδειασμα που λυτρώνει της Ψυχής το βάρος. Κόκκινοι...

Βιάζονται οι άνθρωποι ψυχή μου.. Βιάζονται να μεγαλώσουν σαν είναι μικροί.. Βιάζονται να κάμουν πραγματικότητα τα όνειρά τους σα μεγαλώσουν.. Βιάζονται να γίνουν πλούσιοι, να...

  Δεν μπορώ να το εξηγήσω, απλά έρχονται στιγμές που έχεις τόση δύναμη μέσα σου που απορείς και εσύ ο ίδιος με τον εαυτό σου....

Δυο σπίρτα, πεταμένα, σ’ ένα δάσος, που ξεχάσανε να σβήσουν. “Αύριο θα ‘ρθω”, μου είπες, σιωπηλά. Μπερδεύτηκαν οι νύχτες.   Δυο τρένα, χαλασμένα, αναμένουν επιβάτες...

Αισθάνομαι πραγματικά τυχερή που μένω σε πόλη παραλιακή. Δεν έχουν όλοι μια θάλασσα στα πόδια τους ξέρεις.  Και δεν είναι μόνο τα καλοκαίρια που μπορείς...

Κάποτε θα ψάχνεις τα γυαλιά της πρεσβυωπίας σου γιατί χωρίς τα αναθεματισμένα δεν θα βλέπεις κοντά. Και θα ξεχνάς τα όσα έκλεισες τα μάτια και...

Στη Δημοφώντος 101-103, στα Άνω Πετράλωνα, έχω ξεχάσει τον μικρότερο εαυτό μου. Τον έχω αφήσει να παίζει με τις κούκλες του στο παιδικό δωμάτιο. Ένα...

Ήμασταν δεν ήμασταν 16, θυμάσαι; Τρέχαμε στη χιονισμένη πλαγιά και βυθίζονταν τα πόδια μας μέχρι το γόνατο στο χιόνι. Παίζαμε χιονοπόλεμο και μ’άφηνες να σου...

Πόσες φορές δεν είδες το χρόνο  σαν εχθρό σου και τον μισησες που δε σου αποκάλυψε τα σχέδια του; Δεν ανοιγουν ετσι τα χαρτιά. Μούσκεψαν...

  Στους απόντες εσύ πεισματικά να μετράς τους παρόντες.  Τους ανθρώπους που πέρασαν, άστους να φύγουν για πάντα.  Εσύ να αγκαλιάζεις πιο σφιχτά εκείνους που...

Μια μπουγάδα γεμάτη συναισθήματα… Μια πολύχρωμη μπουγάδα απλωμένη στον ήλιο, όλα όσα θέλω να σου δώσω! Τι και αν τα χρώματα ανακατεύτηκαν όπως η ζωή...

  Άφησε με να σε αγαπάω όπως χθες. Που δεν σε ήξερα. Που σε περίμενα. Που ξυπνούσα με την μορφή σου στα μάτια μου και...

Ότι μου αρέσει έχω την τάση να το σημειώνω κάτω στο χαρτί. Να το γράφω με τα πιο όμορφα και στρογγυλά μου γράμματα. Να το...

Για να διαβάσετε αυτό το κείμενο, θα χρειαστεί να πάτε πίσω στον Μάρτιο. Ωραία; Ωραία. Ήταν μια συνηθισμένη μέρα (Πέμπτη, νομίζω!). Πήρα την τσάντα μου,...

Κάπου καταμεσής των πελάγων, πάνω σε άγρια κύμματα, μέσα στις μαύρες νύχτες, εκεί που δεν φωτίζουν οι φάροι και εκεί που τα λιμάνια μοιάζουν ουτοπία...

Σίγουρα πήρες με πιο πολύ λαχτάρα το παιδί σου αγκαλιά εκείνο το πρωί που σώπασαν τα πουλιά.  Εννοείται πως δεν γκρίνιαξες στον άντρα σου εάν...

“Άκουσα τον εαυτό μου να ψιθυρίζει «Θεέ μου πόσο την αγαπώ» κι αμέσως έπειτα μια ιδέα θανάτου φανερώθηκε κοντά κοντά μ’ αυτή τη φράση. Δυό...

Έρχονται κάτι στιγμές που σε πιάνει το παράπονο. Που κλαις σιωπηλά για να μην ενοχλήσεις. Θες να ουρλιάξεις μα και αν το κάνεις θα ακουστείς...

Έμαθα, πως ένα δυνατό άγγιγμα,  γεννά συναισθήματα, πρωτόγνωρα, που πρέπει ν’ αποκωδικοποιησεις σε λέξεις, απαγορευμενες. Πως ένα κορμί, όταν βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού,  έτοιμο...

Του δικού μας παραμυθιού το τέλος, ήταν προκαθορισμένο. Το ξέραμε πως ο χρόνος μας ήταν περιορισμένος, όμως το παλέψαμε. Κρυφά απ’ όλους και απ’ όλα...