Μεταξύ μας

Είναι φορές, που όσο και να θέλεις και να λαχταράς, μένεις απλά στο να θέλεις. Έχεις γαντζωθεί από ανεκπλήρωτες επιθυμίες και τριγυρνάς στα σοκάκια τής...

Η ομορφιά, η όποια ομορφιά, έρχεται και παρέρχεται. Ποιος είναι πραγματικά δίπλα μας, καθαρά από εκτίμηση κι αγάπη; Στα social media, τείνουν να μας πλησιάζουν...

Τριχρωμία αισθήσεων ο έρωτας. Με ρωγμές ανάμεσα στα συναισθήματα. Με ανατολές ανάμεσα στις επιθυμίες. Με ένα έψιλον που γίνεται ωμέγα μέσα στη λέξη. Με ένα...

Και ψάχνω να βρω αιτίες γιατί κοιμάμαι σε άδειο κρεβάτι. Αναζητώ αλήθειες μέσα στα μεγάλα σου λόγια. Απορώ με τον εαυτό μου πως μου επέτρεψε...

Ποιος ήσουν όταν δε σε έβλεπε κανείς; Κλείνεις τα μάτια σου μπροστά στο ίδιο σου το είδωλο, ή δεν αντέχεις να αντικατοπτρίζονται στις κόρες των...

Της Λευκοθέας Μαρίας Γκολγκάκη Η νύχτα, αναμφίβολα, αποτελεί από μόνη της ένα μυστήριο. Έχει την ομορφιά και συνάμα την ασχήμια που της πρέπει γιατί όσο...

Τα πιο ήρεμα -ψυχικά- 15 λεπτά των τελευταίων 17 χρόνων τα πέρασα κοιμισμένη από νάρκωση σε ένα ψυχρό χειρουργείο. Πουθενά αλλού. Ούτε στο κρεβάτι μου,...

  Κάθε επιλογή και μια συνέπεια. Λάθη που χρόνια κουρνιάζουν μέσα μας, ερωτήματα που ποτέ δε διατυπώθηκαν όταν θα έπρεπε.   Και ξαφνικά, εσύ!  ...

Και εξακολουθώ να χαμογελάω και να προχωράω γιατί και εγώ δεν είμαι αλάθητη. Ούτε έμαθα να ψάχνω για δεκανίκι για να συνεχίσω. Τα ζόρια μου...

I: Συνήθως απαντάει στο τρίτο χτύπημα. «Είσαι σπίτι;» «Ναι» «Βολτίτσα;» «Σε πόση ώρα;» «Σε πέντε» «Σας περιμένω» Και αυτό κάνει. Στέκεται στην πιλοτή της πολυκατοικίας...

Με ρωτάνε τους φίλους μου πώς διαλέγω. “Δεν τους διαλέγω”, απαντώ. Απλά, έτυχε να με αντέξουν! Ανοιχτό χαρτί είμαι πάντα, και ας με μάλωνε η...

Κι αν σου γράφω πια από συνήθεια προσπαθώ συνέχεια μες στη μνήμη να σε νιώσω, δε θα ήθελα να σε ξεχάσω, δε θα ήθελα να...

Ποιος τη ζωή μου κυνηγά; Να είσαι υπεράνω, παιδί μου, μην πέφτεις στο επίπεδό τους. Να είσαι ανώτερος άνθρωπος και να μην τους δείχνεις τις...

Είναι πενήντα δυο ετών και μητέρα του Άκη και της Λήδας. Είναι αξιοθαύμαστο που παραμένει ακόμα παντρεμένη με τον Θάνο γιατί σχεδόν όλα τα ζευγάρια...

Δείξ’ το! Έχει διαίσθηση. Θα καταλάβει. Αγαπά τον. Τρυφερά, ανιδιοτελώς και αληθινά. Εμπιστεύσου τον. Ολοκληρωτικά. Μη φοβηθείς, μην του πεις μόνο τις λέξεις “πάντα” και...

Δεν είναι τελικά ο Αύγουστος, η μέρα η νύχτα. Δεν είναι το σούρουπο, το κάθε σούρουπο και αυτά τα μάτια σου που έρχονται μαζί του…...

Εκείνα τα λόγια, τα λόγια σου, της καταιγίδας, δε σου’ μαθαν τόσα χρόνια, πως μόνο καταστροφή σκορπούν; Φέρνουν και ξάφνιασμα και έκπληξη φέρνουν. Τρομάζουν, αναστατώνουν...

Κέντρο Αθήνας και φθινόπωρο και φύλλα πεσμένα και δέντρα σε χρώματα κόκκινα και ουρανός που μοιάζει με μάρμαρο και πρόσωπα απρόσωπα χωρίς χαρακτηριστικά, μόνο ένα...

Τι σκέφτομαι; Μάλιστα…  Κάθε μέρα με ρωτάς τι σκέφτομαι.   Ξέρεις, έχει καταντήσει αστείο. Εσύ, από τη μια, να ρωτάς κάποιον τι σκέφτεται, κάποιον που...

Συγχώρα με που πολλές φορές το ξεχνάω… Είχες μια δύσκολη μέρα, ε και; Η πρώτη ήταν, η τελευταία ή μήπως δε θα έρθουν κι άλλες;...

Μη ρίχνεις το αδηφάγο βλέμμα σου στο εξωτερικό μου περίβλημα. Δεν ακούς τη φωνή μου που πάλλεται; Ριγά; Ανταριάζει από συναίσθημα; Τα χρώματα που βλέπεις...

Κάθεσαι και μετράς ώρες και ήχους. Μετράς, μόνο μετράς. Δεν έχει μείνει τίποτα άλλο να κάνεις. Όταν φτάνεις να υπολογίζεις τις κινήσεις και τις αντιδράσεις...

Και πάλι κάτι λείπει κι η λύπη αγριεύει τα μεσάνυχτα… σαν κάτι λέξεις που σκορπίζουν το φθινόπωρο με θρυμματίζει το ολόγιομο φεγγάρι… πες μου… σε...

To όνομά σου άξιο για ποιήματα πολλά. Έχω τα γραπτά μου για πατήματα, τα δικά σου βήματα να μην ξανάβρω. Ψιθυρίζω το όνομά σου καθώς...