Monthly Archives: Ιούνιος 2020

Κάνουμε κάθε μέρα την ίδια διαδρομή ψάχνοντας μέσα μας μια τόση δα αφορμή να αλλάξουμε δρόμους, συνήθειες, τις ίδιες κινήσεις. Περπατάμε χαμένοι σε υποχρεώσεις, όνειρα και αναμνήσεις. Οι δρόμοι της πόλης γεμίζουν χνάρια, χνώτα και ομιλίες σιωπές μοιράζονται τον χρόνο με ανούσιες φλυαρίες. Δε μιλάει κανείς για το αν θέλει […]

Θεωρείται, γενικά, πως όμορφος είναι ο άνθρωπος που τον προίκισε απλόχερα η φύση με ελκυστικά χαρακτηριστικά, αρμονικά ταιριασμένα στο αψεγάδιαστο πρόσωπό του, με ανάλογο μαλλί, ύψος και βάρος, καθώς και με ένα κορμί λεπτό, σφιχτό, αγαλματένιο. Ok, θα συμφωνήσω.   Πολλοί όμως λένε πως όμορφος είναι ο άνθρωπος που έχει […]

Μέσα στην κοινωνία που ζούμε μπορούμε να συναντήσουμε διάφορες κατηγορίες ατόμων, το κάθε ένα από τα οποία θα έχουν τα δικά τους γνωρίσματα για να ξεχωρίζουν. Εκείνα που θα επηρεάζουν την πορεία τους αρχικά, μα και εν συνεχεία και αυτή του περίγυρου τους. Φυσικά όμως αυτοί αναλόγως των προαναφερθέντων χαρακτηριστικών […]

Να ξυπνήσεις ένα πρωί και να σκεφτείς λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Να προσπαθήσεις να δεις τη ζωή πιο ανάλαφρα αλλά ρεαλιστικά. Να απολαύσεις στιγμές, εικόνες και ανθρώπους. Να ξυπνήσεις ένα πρωί και να υποσχεθείς στον εαυτό σου να μην κοιμηθείς μέχρι το επόμενο πρωί. Να δεις αυτόν τον περίεργο κόσμο […]

Με την Μπάρμπι μου μπορώ να μιλάω με τις ώρες. Τα θέματα συζήτησης δεν εξαντλούνται και το φάσμα τους κυμαίνεται από τα απλά καθημερινά και φτάνει μέχρι τη σφαίρα της φαντασίας. Τη χαϊδεύω, ή καλύτερα τη γαργαλάω,  χαρίζοντάς μας απλόχερα αυθεντικά δυνατά γέλια τα οποία ομολογώ, ουκ ολίγες φορές, καταλήγουν […]

Ευωδιάζει η ζωή μου από σένα μάνα! Είσαι τα πάντα μέσα στο πεπερασμένο της ύπαρξης. Είσαι ζεστή αγκαλιά, στοργή, τρυφερότητα. Είσαι νοιάξιμο, φροντίδα, ουρανός καθαρός, αγάπη ανυπέρβλητη που φωτίζει το δρόμο μου. Από τα άλφα μέχρι το ωμέγα όλα τα γράμματα φωνάζουν το όνομά σου. Είσαι η Αλήθεια σε κάθε […]

Στην αγκαλιά μου μου έλα, με τα υγρά σου μάτια. Κρύβουν ένα πόνο ερωτικό. Δεν μου ανήκουνε τα μάτια σου, εδώ και μήνες.   Γιατί τα λόγια του χωρισμού, πονάνε τόσο. Αναθεματισμένο κοινωνικό μου πλαίσιο.   Θυμάμαι την πρώτη μας φορά, που δεν μου έριξες ματιά. Ήταν ο πρώτος χωρισμός. […]

Υπάρχει κι αυτή η πλευρά του φεγγαριού. Που είναι μαύρη και οι λύκοι ουρλιάζουν. Γιατί σε μιαν άλλη τους ζωή, παλιά και ξεχασμένη, υπήρξαν πρόβατα και τα κατασπάραξαν. Γιατί κρυφά, κάποιες στιγμές, θυμούνται όσα ξεχνούν και κλαίνε. Για όσα έχασαν, για όσα δεν έζησαν, για όσα στερήθηκαν. Ένα βράδυ τους, […]

Κανείς δε σε ξέρει, μη χαίρεσαι! Όσο κι αν ορκίζονται πως σε γνωρίζουν, πως σε νιώθουν, πως σε διαβάζουν, κανείς δε σε ξέρει! Μόνο σε γνωρίζουν κι αυτό, μόνο όσο επιτρέπεις εσύ και το μυαλό που κουβαλάνε. Οι άνθρωποι «γνωρίζουν» ανάλογα με τις εμπειρίες τους. Συγκριτικά. Επειδή έχουν ξαναζήσει κάποια […]

“Ρίσκαρε” μου φωνάζω. Υπερασπίσου τα αισθήματα σου σαν να μην ήτανε ποτέ δικά σου. Άνοιξε το παράθυρο κι άσε να μπει φως. Πόσο θα αντέχεις να ζεις στο σκοτάδι; Ποια ποινή εκτίει η καρδιά σου; “Ρίσκαρε” μου φωνάζω. Πες επιτέλους όσα αισθάνεσαι, βρες τις λέξεις και τον τρόπο και πλάσε […]

Είχε εγκατασταθεί προσωρινά σε ημιυπόγειο, σε ένα σπίτι σαράντα τετραγωνικών, με ένα μόνο παράθυρο. Ο χώρος ενιαίος και όλα πολύ κοντά μεταξύ τους. Η κουζίνα με το τραπέζι , το κρεβάτι , η εξωτερική ντουλάπα και ένα υποτυπώδες σαλονάκι. Χρειαζόταν άμεσα σπίτι και το νοίκιασε αλλά συνέχιζε να ψάχνει για […]

Και αν υπάρχει βλέμμα που αιχμαλωτίζει, σίγουρα είναι το δικό σου. Ποίηση είναι ικανό να γράψει επάνω στο κορμί μου, δίχως να με αγγίξει. Και αν υπάρχουν λόγια που σκλαβώνουν, σίγουρα είναι τα δικά σου. Ρίγη προκαλούν στην καρδιά μου, δίχως να μπορώ να τα διαχειριστώ. Και αν υπάρχουν φιλιά […]

Θα’ θελα να έρθεις. Όμορφος, γελαστός, ευθυτενής. Μ’ αυτό το χαμόγελο που έκανε το γόνατά μου να τρέμουν και την ψυχή μου να γεμίζει με μια ευφορία, ανίκανη να μετουσιωθεί σε λέξεις. Με το βλέμμα το μαύρο, το εβένινο, που έκανε κάθε μου αναστολή να εξαφανίζεται, σαν έπεφτε πάνω μου. […]

Έχω φυλαγμένη μια θέση στη ζωή μου, για σένα. Ξέρω πως δε θα έρθεις, μα άσε με να ελπίζω πως ίσως μια μέρα, περάσεις το κατώφλι μου και θυμηθείς τη γλύκα της αγκαλιάς μου. Ποτέ μη λες “ποτέ λένε” και με αυτό πορεύομαι. Ξυπνάω κάθε πρωί με τη σκέψη μου, […]

Να κλείνω τα μάτια μου και να σε σκέφτομαι. Να ανοίγω τα μάτια μου και να σε νιώθω.  Να γεμίζω το μυαλό μου με εικόνες, σε καιρό ομίχλης. Να αγγίζω ξανά το άπιαστο. Να ελπίζω στο φως. Να χαμογελώ με ανακούφιση. Να ελευθερώνω δάκρυα ευγνωμοσύνης. Να ξεχειλίζω από συναισθήματα. Να […]

Ανεξίτηλα σημάδια στη ψυχή, σκέψεις που σε τρομάζουν και το κορμί μαζεύεται. Ναι, σαν τρομαγμένο κουτάβι που κρύβεται στη γωνία, στο πιο σκοτεινό σημείο, εκεί που νιώθεις σιγουριά, νομίζοντας πως σε προστατεύει ο τοίχος.   Φοβάται ο νους στη θύμηση, πόσο όμως θα ήθελε να λησμονήσει. Να ελευθερωθεί από κάθε […]

Μια σειρά από γεγονότα, αλλά και κάποιες συζητήσεις με αγαπημένα μου πρόσωπα, για όλα αυτά που κατά καιρούς βασάνιζαν ή βασανίζουν ακόμα την ψυχή και το μυαλό μου, ήρθαν για να επισφραγίσουν και το νόημα μιας φράσης που τυχαία διάβασα αυτές τις μέρες και που μέσα της κλείνει ολόκληρη τη […]

«Πώς πέρασες το Σαββατοκύριακο», με ρωτάει η Αδελίνα. «Χαλαρά», απαντώ και χαμογελώ. Πίνω μια γουλιά από τον καφέ μου. Βυθίζομαι για λίγο στις σκέψεις μου και το απολαμβάνω. Δυο μέρες ανάπαυση από τη ρουτίνα και τους τρελούς ρυθμούς της. Μακριά από τις υποχρεώσεις και τα καθήκοντα. Χαλαρά… Πόσο όμορφο ακούγεται […]

Μια τυχαία γνωριμία με μια σπουδαία γυναίκα που πραγματικά γρήγορα αποδείχτηκε πως στάλθηκε από το Θεό στο δρόμο μου.   Ένας άνθρωπος που μου απέδειξε πως η καλοσύνη δε χάθηκε από το κόσμο. Εκείνη η γυναίκα που νοιάστηκε και φρόντισε για μένα χωρίς να ζητήσει τίποτα, αποδεικνύοντας πως η άδολη […]

Σ’ έκανα την Ιθάκη μου. Τι πλάνη, Θεέ μου. Περιπλανήθηκα άσκοπα γύρω σου. Στους δρόμους της ψυχής και των ματιών σου. Σ’ έκανα την Ιθάκη μου. Μα ποτέ δεν σε άγγιξα. Και ήθελα μόνο να σε φτάσω. Μα τα χέρια σου που δεν μ΄ άγγιξαν. Με σήκωσαν ψηλά, άθελά τους. […]

Διστακτικό φιλί, το βράδυ της σιωπής. Τα χείλη σου, με γεύση πικραμύγδαλο. Σιωπή γλυκιά, μ’ακόμη ένα διστακτικό φιλί. Αγκάλιαζες το σώμα μου, τον νου μου, τις αισθήσεις μου, κι όμως η Ψυχή μου, ψυχή μου, είχε ένα παράπονο από εσένα: την άφηνες, την πιο ακατάλληλη στιγμή: όταν επρόκειτο να παραδοθεί […]

Για κάθε δράση, υπάρχει και μια αντίδραση. Για κάθε απόφαση ένα τίμημα. Δεν είναι παράδοξο, μια τόσο δα λεξούλα να αντέχει τόσο βάρος; Τίμημα λοιπόν ή κόστος, όπως θες ονόμασέ το, είναι το αντίτιμο των πράξεων μας. Τα ρέστα. Αυτό που τελικά μένει όταν σβήσει η γεύση της ικανοποίησης μιας […]

Είναι η γιορτή του πατέρα σήμερα. Είναι το μόνο θέμα με το οποίο καταπιάνομαι έχοντας διπλή ιδιότητα. Αυτή του γιου και αυτή του πατέρα. Έχω το προνόμιο να βλέπω το ρόλο του πατέρα από τη διττή του πλευρά. Από τη μια πλευρά ως ο γιος που θέλοντας και μη επηρεάστηκα […]

‘’Ορίστε! βλέπεις; Παντρεύεται κι αυτή! Μόνο εσύ δεν μπορείς να βρεις άντρα. Όλες οι γνωστές τα κατάφεραν. Τι περιμένεις; Άφησες εκείνο το καλό παιδί, εκείνον ντε! το λογιστή, το Ροδίτη. Τώρα θα είχες δυο παιδιά , αλλά που μυαλό εσύ…’’ ‘’Είναι κοντός! είναι μαυριδερός!’’ ‘’Είναι αυτό είναι τ’ άλλο’’ όλο […]

Ψιτ! Εσύ! Ναι, σε σένα απευθύνομαι που χθες μου έκανες ολόκληρη διάλεξη, για τους λόγους που δε θέλεις τη γυναίκα με μακιγιάζ. Που δείχνεις την απέχθειά σου, ακόμη και όταν βγαίνετε έξω, με το να της καθαρίζεις το κραγιόν με ένα χαρτομάντηλο. Μου είπες για τις αμέτρητες ακυρώσεις εξόδου που […]