Ιούλιος 2021

Κατέβηκα από το αεροπλάνο και κοίταξα την απέραντη ρομαντική πόλη που ξεπρόβαλε μπροστά μου. Αυτό το ταξίδι στο Παρίσι το περίμενα με ανυπομονησία. Επιθυμούσα τόσο...

Το’ χω στ’αλήθεια απορία αν διακρίνεις τον Δημήτρη Ξανά εδώ, δεν ξέρω τι κάνει. Άραγε πιστεύει ότι εδώ είναι η θέση της; Δεν καταλαβαίνει πως...

Η μέρα εκείνη είχε φθάσει. Τα χιλιόμετρα των συζητήσεων έκοβαν το νήμα του φίνις. Με γρήγορες κινήσεις, κοίταξε επίμονα τον εαυτό της στον καθρέφτη, καθώς...

Τι παίζει λοιπόν με την καλοσύνη; Μήπως μας άφησε χρόνους ή έχει γίνει είδος προς εξαφάνιση, κάτι σαν την καρέτα – καρέτα ας πούμε; Πού...

Υπάρχουν στη ζωή μας άνθρωποι που δίνουν ηρεμία και σχέσεις που την εξαφανίζουν. Δεν ξέρω γιατί συνήθως διαλέγουμε το λάθος, γιατί διαλέγουμε τη σχέση εκείνη...

Ι: Η Σμαρώ, όταν πήρε την απόφαση να στεφανωθεί τον Σαράντη ήξερε πάνω κάτω τα προβλήματα που θα καλείτο να αντιμετωπίσει όντας είκοσι χρόνια μικρότερή...

Απόψε έσπασα. Σταμάτησα να είμαι συμπονετική με όλα τα πλάσματα και αυτός ο πόνος που ένιωσα μέσα μου με έκανε και διαχώρισα τους ανθρώπους, χωρίς...

Απόμακρος, βυθισμένος σε σκέψεις που δε σε οδήγησαν ποτέ πουθενά. Χαμένος σε μια καθημερινή προσπάθεια να ενσωματωθείς σε μια πραγματικότητα που από την αρχή είχες...

Τι να το κάνω να με θαυμάζει όλος ο κόσμος; Νιώθω ασήμαντη όταν δεν μπορώ να κάνω εσένα να με θαυμάσεις. Εξάλλου, ποτέ δε με...

Διατάζω το νου. Σωπαίνω την καρδιά. Φιμώνω τη θέληση. Κρύβω την επιθυμία. Ξεγελάω τη λαχτάρα. Διασκεδάζω τη θλίψη. Απομονώνω τη σκέψη. Διαλύω τη μορφή σου....

Της Λευκοθέας Μαρίας Γκολγκάκη Υπάρχουν άραγε ερωτήματα που είναι καταδικασμένα να μείνουν αναπάντητα, ερωτήματα που σχετίζονται με τη μοναδικότητά μας, τη γενέτειρά μας, τις δυνατότητες...

Υπάρχουν κάτι καρδιές ραγισμένες που δεν καταφέρνουν να ξανακολλήσουν. Ο ήχος του σπασίματός τους κάνει το σώμα να μην ησυχάζει ποτέ. Πίσω από κάθε τρίξιμο,...

Η θύμισή σου είναι φάρμακο. Άλλοτε πάλι φαρμάκι Να’ μαι… πάλι εδώ. Μόνος μου. Στο διαμέρισμα που ήρθα εξαιτίας σου, να αναρωτιέμαι γιατί δεν είσαι...

Σκοτάδια πλανώνται γύρω μου. Σκοτάδια σου λέω. Τρομακτικά, και από αυτά που δημιουργούν φόβο. Οι άνθρωποι πολλές φορές επιλέγουν εθελοντικά το σκοτάδι. Τα κρύα, βρώμικα...

Έμεινε ορφανός δέκα χρονών και από τότε άρχισε να δουλεύει όπου ήταν δυνατό. Με τον θάνατο του πατέρα του είχε τελειώσει και η ευτυχία της...

Έρωτα θα νοικιάσεις, αν σε άλλη αγκαλιά πλαγιάσεις. Θα ναι τα αποτυπώματά μου, στον κορμί σου εντυπωμένα. Αν σε ρωτήσει για τα σημάδια σου, πες...

Στα πρόσωπα συνοφρυωμένες οι αγωνίες. Στα σώματα κουρασμένες οι κινήσεις. Πάντα οι ίδιες απαντήσεις. Πάντα στις ίδιες ερωτήσεις. – «Τι κάνεις;» – «Καλά» – «Τι...

– Δε μου έστειλες ευχές. – Δεν το είδα! – Αφού είχες ανοιχτό το fb. – Ε… δεν πέρασε από μπροστά μου. – Δε μου...

Πες μου σε παρακαλώ, γυμνή ψυχή, ποτέ αντίκρισες στην ζωή σου. Πες μου, πόσοι απελπισμένοι άνθρωποι βρέθηκαν στο διάβα της ζωής σου. Πες μου, σε...

Μεγάλωσα. Μεγάλωσα τόσο που η καρδιά μου δε συγκινείται και ούτε πλανεύεται πια. Για να στρέψει την προσοχή της σε εσένα, χρειάζεται πρώτα να καταφέρεις...

Είναι τόσα χρόνια πια, που εμείς γίνανε δυο ξένοι στην ίδια πόλη. Δύο άνθρωποι τόσο διαολεμένα ίδιοι, που για χρόνια μοιράστηκαν στιγμές, γέλια αληθινά και...

Επιδέξιος, ταλαντούχος, λίγο αστείος και εξυπνούλης, γοητεύει, σαγηνεύει, κάνει κόλπα και φιγούρες, το βασίλειο τον θαυμάζει. Κάνει τα ζογκλερικά του και στα δέκα δάχτυλά του...

Ένα βράδυ του Ιούλη, θυμήθηκα κάτι λόγια μεθυσμένα. Εκείνα, που μια αόρατη δύναμη τα έσπρωξε στη ζωή. Εκείνα που απρόβλεπτα έγιναν χαρά, θλίψη, δημιουργία, αποτυχία...

Μα τούτος δα ο χωρισμός που χει μια πίκρα τόση… Μα, τι θέλεις τέλος πάντων; Έτρεχα πίσω σου για να σου ξαναποδείξω το αυτονόητο, τον...

Είδα. Είδα να πέφτω σε μια δίνη. Δίνη απύθμενη. Όχι. Δεν ήταν από νερό, φωτιά η αέρα. Διέκρινα δύσκολα, αλλά σύντομα καθαρά, ένα ατελείωτο μωσαϊκό...