Ψυχογραφήματα

Κάθομαι και σκέφτομαι, πόσο με ταλαιπώρησα. Πόσο! Πόσο! Πόσο! Να ευχαριστώ μια ζωή τους άλλους και να μου αφήνω συνεχώς τα απομεινάρια. Και πάλι, μήπως...

Κράτησα το κεφάλι μου ψηλά, περνούσα δύσκολες στιγμές, προσπαθώντας εδώ και καιρό να πάρω τη σωστή απόφαση. Και η απόφαση ελήφθη μετά από πολλά εσωτερικά...

Μη σκέφτεσαι τη ζωή σου σαν μια μακρινή και ατελείωτη διαδρομή.  Είναι φθαρτή και πεπερασμένη. Για αυτό να ζεις την κάθε σου μέρα δυνατά και...

Και πέρασαν τα χρόνια, πέρασαν οι μέρες, οι ώρες, τα λεπτά. Οριστικά και αμετάκλητα. Αν ρωτήσεις τι θυμάμαι από εσένα, θα σου πω ένα ατέρμονο...

Υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων οι οποίοι έχουν μεγαλώσει (από μικρά παιδιά ακόμη) φροντίζοντας τους άλλους. Μπορεί δηλαδή από πολύ μικρή ηλικία να είχαν την ευθύνη...

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, πολλοί ασχολούμαστε με απολογισμούς, ισολογισμούς, οριστικοποιούμε τον προϋπολογισμό μας για την επόμενη χρονιά και πολλά άλλα, εξίσου ενδιαφέροντα!   Κάποιοι μένουν...

Πρόσεχε τα όνειρά σου. Αγάπα τα.  Φρόντιζέ τα. Να τα ταΐζεις κάθε μέρα με ελπίδα. Να τα ξεδιψάς με προσπάθεια. Να τα γλυκομιλάς,  σα μικρά...

Ένα είδος ψυχολογικής κακοποίησης, ένα είδος πάλης, ένα σπάσιμο νεύρων, ένα παιχνίδι δύναμης. Αν μιλήσεις μπαίνεις τιμωρία. Αν εκφραστείς μπαίνεις τιμωρία. Αν αντιδράσεις μπαίνεις τιμωρία...

Κοίτα πίσω απ’ τα σύννεφα Υστερα μου λες πως καταλαβαίνεις τη ζωή… Πώς να σε πιστέψω; Αφού δεν αντικρύζεις την ψυχή σου και αδυνατείς να...

Σκέφτομαι ότι εάν θυμώσω, μόνο εγώ θα στεναχωρηθώ στο τέλος. Είμαι μειονότητα μπροστά σε όλα αυτά τα αρπακτικά που βάλθηκαν να μας καταπιούν. Αναρωτιέμαι, τα...

Είναι ένα κλικ. Η στιγμή που συνειδητοποιείς πως όλα όσα ήξερες δεν ισχύουν. Η στιγμή που, ενώ νόμιζες πως έχτιζες, όλα ήταν ετοιμόρροπα. Και να...

Καθημερινά η ενημέρωση των μέσων τράβα το διακριτό κάλλυμα της άγνοιας και αποκαλύπτει τη δύσοσμη όψη της ανηθικότητας. Μέρος της κοινωνίας μας φαίνεται να περιρρέει...

Σταματήστε να ζητάτε να απολογούνται όσοι σας λένε “δεν μπορώ”. Ως εδώ, δηλαδή. Φτάνει! Ο καθένας έχει τα δικά του και δεν έχει καμιά όρεξη...

Μάλλον δεν έχεις καταλάβει. Ξεχνάς. Ίσως επειδή περνούν τα χρόνια. Ίσως επειδή επιλεκτικά θες να θυμάσαι. Οι πληγές σου είναι ταυτότητες και προδομένες στιγμές. Άδειασμα...

Ήταν πια ορατός ο κίνδυνος μπροστά μας. Κοιτούσαμε γύρω μας και συνειδητοποιούσαμε ότι περιβαλλόμασταν από ανθρώπους που ακόνιζαν τα σπαθιά τους για να μας μαχαιρώσουν...

Πόσο σχετική είναι η αίσθηση του χρόνου; Άλλοτε μοιάζει να κουρνιάζει ολόκληρες δεκαετίες χωρίς τίποτα να αλλάζει και άλλοτε μια στιγμή μπορεί να χωρέσει μια...

Κι ύστερα έρχεται η περισυλλογή, ο δισταγμός. Πόσοι είναι αυτοί που δε θα σκεφτούν μήπως είναι ένας ενθουσιασμός; Πριν ακόμα ξεκινήσει θα θελήσεις να προστατευτείς....

Μ’ αρέσουν αυτά τα ανεπαίσθητα χάδια στην ψυχή που μπορεί να μην έχουν καν πρόσωπο (μπορεί και να έχουν. Μπορεί σταδιακά συνειδητά, ή και υποσυνείδητα...

Νιώθεις πολλές φορές να ενεργοποιείται μέσα σου ο μηχανισμός της ετοιμότητας και όλο σου το είναι να βρίσκεται σε εγρήγορση; Πιθανά να αρχίζει η καρδιά...

Φτάνοντας εδώ που είμαστε πια, γνωρίζουμε πως είμαστε… η κάποτε επιλογή μας. Πίσω κάποια χρόνια, αποφασίσαμε ποιο δρόμο θα διαβούμε. Είχαμε στα χέρια μας τη...