Μεταξύ μας

Κουραστικός κόσμος! Ενοχλητικές ειδοποιήσεις και εισερχόμενα που δε θέλω να ανοίξω. Ξεχειλίζουν προβλέψιμη τοξικότητα, μεταφέρουν το ανιαρό φορτίο της μίζερης παθογένειας. Πολλές πληροφορίες, μποτιλιάρισμα προβλημάτων,...

Εθισμένοι μέσα σε ένα μαγικό σύστημα που μας κλείνει τα μάτια και που κυριαρχούν τα πρέπει ανάμεσά μας, αφήνουμε πίσω όλα τα θέλω που με...

Κάποτε ίσως να βρεθείς σε μία ζούγκλα. Δε θα ξυπνήσεις ένα συνηθισμένο πρωινό ξαφνικά εκεί. Όχι. Θα έχεις χαθεί εδώ και χρόνια μέσα της, θα...

Πάντα αρεσκόταν στα απλά. Μια ήσυχη παρέα, μια ήρεμη και βαθιά κουβέντα και μια συνεννόηση που γινόταν χωρίς πολλά – πολλά. Και κάπως έτσι, παρέμεινε!...

Λαχταρούσα ανέκαθεν να ζήσω το μοντέλο ζωής που έβλεπα μικρός. Να δω τους ανθρώπους να ζουν όπως βλέπαμε στις ταινίες. Αυτό το ρημάδι αμερικάνικο όνειρο...

Ι: «Μετά τη βροχή, λιακάδα». Είναι η αγαπημένη φράση της γιαγιάς και ό,τι μου έχει απομείνει ως κληρονομιά, μαζί με μια ξύλινη σκαλιστή εταζέρα, για...

Θα καταριέμαι το όνομά σου όταν το ακούω τυχαία. Θα με πονάει μονάχα η θύμηση της μορφής σου πλάι μου, όταν μύριζα το βαρύ άρωμά...

Δύο πεδία αντίθετα. Δακτυλοδεικτούμενα το καθένα για το σκοπό της κατάληξής τους. Ανάλογα την πορεία της ζωής, τις συγκυρίες, τις εκούσιες ή ακούσιες προτιμήσεις, τις...

Συχνά αναρωτιέσαι από πού πηγάζει η ζωντάνια και το μεγάλο χαμόγελο κάποιων ανθρώπων. Των χαρούμενων ανθρώπων, όπως συνηθίζεις να τους αποκαλείς. Είναι από τη μεγάλη...

Η Δανάη σαν παιδί αλλά και σαν έφηβη, έβλεπε με εμπιστοσύνη τους ανθρώπους. Ήταν καλοπροαίρετη και ανοιχτή χωρίς επιφυλάξεις, ταυτόχρονα όμως ήταν και έξυπνη και...

Ο ήλιος που με ζεσταίνει μα και με μετατρέπει σε στάχτες. Ο άγγελος που με σώζει κι ο δαίμονας που με ξαγρυπνάει τις νύχτες. Της...

Αγάπησες ποτέ τη μετριότητα; Θαύμασες ποτέ εκείνον τον ταπεινό άνθρωπο, που με σκυμμένο το κεφάλι, μετρούσε επιτυχίες και ταυτόχρονα γινόταν ο πιο αυστηρός κριτής του...

Στο απέναντι τραπέζι είναι ένας τύπος που με χαζεύει. Πίνει μια γουλιά από τον καφέ του, λέει και καμιά κουβέντα με τον διπλανό του και...

  Της Λευκοθέας Μαρίας Γκολγκάκη Έκατσε να κοιτάζει τη φωτιά, και στις στάχτες που είχαν αφήσει πίσω τους μερικά στριμμένα κλαδιά, μπορούσε να διακρίνει την...

Δενόμαστε συναισθηματικά με αντικειμενικά, σπίτια, καταστάσεις, ανθρώπους, δουλειές. Όλη μας η ζωή χιλιάδες κλωστές που μας κρατάνε δέσμιους με πράγματα, πρόσωπα και συνθήκες. Όπου πάμε...

Πόσες φορές έχουμε μιλήσει με τον εαυτό μας μέσα στη νύχτα; Πόσες οι βραδιές που έχουμε στήσει μονόλογο μακρύ με μόνη συντροφιά τη σκιά μας,...

  Γιατί μου’ δωσες τα πάντα πριν τα πάρεις πίσω; Κατάφερα και άνοιξα τα μάτια. Θολούρα, ξύπνησα με παράπονο, νύστα και δεν μπορούσα να βγάλω...

Μέρες γκρίζες μας κατακλύζουν. Γυρνάνε γύρω μας άνθρωποι-κοράκια έτοιμοι να μας κατασπαράξουν. Η κοινωνία σαπίζει, βρωμάει συμφέρον και βόλεμα. Κουράστηκα, σου λέω, βαρέθηκα την επαναλαμβανόμενη...

Δώσε λίγη αλήθεια με τα χείλη σου. Με τσιγάρο και με χόρτο, δεν περνάς. Φίλα με κρυφά, δίχως αγκαλιά. Μου αρκεί το λίγο που μου...

Και τώρα που ο καιρός πέρασε και η μπόρα καταλάγιασε, ελάτε να πούμε δύο αλήθειες απαλλαγμένες από πάθη, ένταση και αρνητικά συναισθήματα. Πέρα και έξω...

Εγώ προτιμώ τη λογική από την αγάπη. Εκείνη ξέρει πάντα να επιλέγει σωστά. Η κρίση της είναι καθαρή, μεστή και απόλυτη. Δε χωρούν συναισθηματισμοί μπροστά...

Πόσες “Καρολάιν” υπάρχουν; Άπειρες. Που τις κλείνουν σε ένα σπίτι, τις κόβουν τα φτερά, τις παρέες, το χαμόγελο. Ένα μωρό θα μεγαλώσει δίχως τη μάνα....

Για μερικούς ήταν καλή και άγγελος, για κάποιους άλλους πάλι κακή, δύστροπη και μικρή. Δεν μπογιατίζεται η γυναικεία ψυχή με ευτυχία, θέλει δουλειά αυτό πολλή....

Νύχτες πληγιασμένες. Μοναξιά, σαν βρισιά, να τσακίζει αδίστακτα και ανελέητα. Ερημιά, σαν κατάρα, να γυμνώνει άδικα και αλύπητα. Κραυγή ανάγκης ηχεί μα η απομόνωση, γι’...