Καθαρή τύχη
Από τύχη μπλέκονται οι ζωές των ανθρώπων και εσύ θαρρείς πως έγινε καμία μαγική ένωση. Ένα ίδιο τράβηγμα στον κλήρο του χρόνου. Ένα ψήγμα, ένα...
Από τύχη μπλέκονται οι ζωές των ανθρώπων και εσύ θαρρείς πως έγινε καμία μαγική ένωση. Ένα ίδιο τράβηγμα στον κλήρο του χρόνου. Ένα ψήγμα, ένα...
Σε πλήγωσα. Το ξέρω. Το είδα στα μάτια σου όταν σου μίλησα. Βούρκωνες. Με άκουγες όμως, χωρίς να λες μια λέξη. Μόνο τα μάτια σου...
Δύσκολες και δύσβατες καταστάσεις περνούν από μπροστά μου. Διαχωρίζονται σε κατηγορίες οι άνθρωποι. Θλιβερό μεν, αλλά δυστυχώς συμβαίνει. Οι θύτες και τα θύματα. Αυτοί που...
Απόψε θα σε απαλλάξω από τον πόθο σου. Απόψε θα γίνω δική σου. Σώμα και ψυχή δική σου. Το βράδυ ετοιμάσου να ζήσεις κάτι συγκλονιστικό....
Κάνε μια παύση στην ζωή σου. Σταμάτα λιγάκι να τρέχεις, σταμάτα να κινείσαι, ρίξε τους εσωτερικούς σου ρυθμούς. Δεν είναι όλα κίνηση στη ζωή. Κάποιες...
Νομίζεις πως πλέον έχει μπει μια τάξη στη ζωή σου, λες. Και μάλλον έτσι είναι. Έχεις ένα σπίτι, μια δουλειά, δυο-τρεις ανθρώπους να μιλάς. Να...
Δεν εξημερώνεται τόσο εύκολα ο άνθρωπος όσο νομίζεις. Θεριό πεινασμένο είναι για σάρκα και διψασμένο για αίμα. Δε θα είναι όλοι δίπλα σου όταν τους...
Της Λευκοθέας Μαρίας Γκολγκάκη «Ανθρωπιά», παράγωγο της λέξης άνθρωπος. «Άνθρωπος», σύνθετη λέξη από τα ἄνω – θρώσκω (= αναπηδώ) – ὄπωπα (=βλέπω), πολυσυζητημένη και αμφιλεγόμενη...
Φαίνεται κάπως περίεργο όταν παλεύεις για χρόνια για να βγάλεις τον εαυτό σου απ’ το σκοτάδι, κι ακόμα πιο περίεργο είναι όταν ότι όσο...
Κουραστικός κόσμος! Ενοχλητικές ειδοποιήσεις και εισερχόμενα που δε θέλω να ανοίξω. Ξεχειλίζουν προβλέψιμη τοξικότητα, μεταφέρουν το ανιαρό φορτίο της μίζερης παθογένειας. Πολλές πληροφορίες, μποτιλιάρισμα προβλημάτων,...
Εθισμένοι μέσα σε ένα μαγικό σύστημα που μας κλείνει τα μάτια και που κυριαρχούν τα πρέπει ανάμεσά μας, αφήνουμε πίσω όλα τα θέλω που με...
Κάποτε ίσως να βρεθείς σε μία ζούγκλα. Δε θα ξυπνήσεις ένα συνηθισμένο πρωινό ξαφνικά εκεί. Όχι. Θα έχεις χαθεί εδώ και χρόνια μέσα της, θα...
Πάντα αρεσκόταν στα απλά. Μια ήσυχη παρέα, μια ήρεμη και βαθιά κουβέντα και μια συνεννόηση που γινόταν χωρίς πολλά – πολλά. Και κάπως έτσι, παρέμεινε!...
Λαχταρούσα ανέκαθεν να ζήσω το μοντέλο ζωής που έβλεπα μικρός. Να δω τους ανθρώπους να ζουν όπως βλέπαμε στις ταινίες. Αυτό το ρημάδι αμερικάνικο όνειρο...
Ι: «Μετά τη βροχή, λιακάδα». Είναι η αγαπημένη φράση της γιαγιάς και ό,τι μου έχει απομείνει ως κληρονομιά, μαζί με μια ξύλινη σκαλιστή εταζέρα, για...
Θα καταριέμαι το όνομά σου όταν το ακούω τυχαία. Θα με πονάει μονάχα η θύμηση της μορφής σου πλάι μου, όταν μύριζα το βαρύ άρωμά...
Δύο πεδία αντίθετα. Δακτυλοδεικτούμενα το καθένα για το σκοπό της κατάληξής τους. Ανάλογα την πορεία της ζωής, τις συγκυρίες, τις εκούσιες ή ακούσιες προτιμήσεις, τις...
Συχνά αναρωτιέσαι από πού πηγάζει η ζωντάνια και το μεγάλο χαμόγελο κάποιων ανθρώπων. Των χαρούμενων ανθρώπων, όπως συνηθίζεις να τους αποκαλείς. Είναι από τη μεγάλη...
Η Δανάη σαν παιδί αλλά και σαν έφηβη, έβλεπε με εμπιστοσύνη τους ανθρώπους. Ήταν καλοπροαίρετη και ανοιχτή χωρίς επιφυλάξεις, ταυτόχρονα όμως ήταν και έξυπνη και...
Ο ήλιος που με ζεσταίνει μα και με μετατρέπει σε στάχτες. Ο άγγελος που με σώζει κι ο δαίμονας που με ξαγρυπνάει τις νύχτες. Της...
Αγάπησες ποτέ τη μετριότητα; Θαύμασες ποτέ εκείνον τον ταπεινό άνθρωπο, που με σκυμμένο το κεφάλι, μετρούσε επιτυχίες και ταυτόχρονα γινόταν ο πιο αυστηρός κριτής του...
Στο απέναντι τραπέζι είναι ένας τύπος που με χαζεύει. Πίνει μια γουλιά από τον καφέ του, λέει και καμιά κουβέντα με τον διπλανό του και...
Της Λευκοθέας Μαρίας Γκολγκάκη Έκατσε να κοιτάζει τη φωτιά, και στις στάχτες που είχαν αφήσει πίσω τους μερικά στριμμένα κλαδιά, μπορούσε να διακρίνει την...
Δενόμαστε συναισθηματικά με αντικειμενικά, σπίτια, καταστάσεις, ανθρώπους, δουλειές. Όλη μας η ζωή χιλιάδες κλωστές που μας κρατάνε δέσμιους με πράγματα, πρόσωπα και συνθήκες. Όπου πάμε...
Πόσες φορές έχουμε μιλήσει με τον εαυτό μας μέσα στη νύχτα; Πόσες οι βραδιές που έχουμε στήσει μονόλογο μακρύ με μόνη συντροφιά τη σκιά μας,...