Monthly Archives: Νοέμβριος 2018

Εγώ.. Ήθελα να δω τα μάτια του μουσικού για να καταλάβω τι ήθελε να πει με αυτήν την μελαγχολική μελωδία που με έκανε εδώ και δύο βδομάδες να περιμένω να έρθει η ώρα να την ακούσω. Κάθε μέρα την ίδια ώρα σκαρφάλωνα πάνω στο πεζούλι εκεί που καθόμουν όταν ήθελα […]

Παιδί μου. Μια ιδέα που πήρε σάρκα και οστά, που ρίζωσε μέσα μου σαν ‘νιόφυτο’ σε κήπο και βλάστησε. Κομμάτι από το σώμα μου, αίμα από το δικό μου. Μέρα με τη μέρα άνθιζες λουλούδι μου, μεγάλωνες και θέριευες. Ώσπου ήρθε η στιγμή να πάρεις τη θέση σου στη ζωή […]

Επέμενε να με κεράσει στο σπίτι της ελληνικό καφέ μερακλήδικο. Καλοψημένο και με πολλές αγάπες πάνω στο καϊμάκι του, είπε στην προσπάθεια της να αποδεχτώ την πρόσκληση.  Κοντούλα και  αδύνατη σαν κλαράκι η κυρά Λένη, με δυο μαύρα μάτια σαν κουμπότρυπες. Πόσες χαρές και πόσες λύπες τάχα μου να έχουν […]

Δεν ξέρω γιατί μα να,κάποιες μέρες μου φαίνονται βουνό. Δεν ξέρω το λόγο μα τις νύχτες φοβάμαι να κλείσω τα μάτια,σαν λες και να πιστεύω πως δεν θα ξημερωθώ. Να είναι λες που με πλάκωσαν οι στιγμές που έπρεπε να είμαι δυνατή; Διαολεμένα πρέπει. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό […]

Σίγουρα όλοι λίγο πολύ έχετε ακούσει για το brain drain, το φαινόμενο της φυγής του εξειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού στο εξωτερικό. Φεύγουν “τα μυαλά”. Φεύγουν γιατί εδώ δεν μπορούν να βρουν απασχόληση. Δεν υπάρχουν θέσεις που να ανταποκρίνονται στα προσόντα τους. Συχνά πηγαίνουν σε συνεντεύξεις για δουλειά, με το πολυσέλιδο βιογραφικό […]

Πόσες φορές θα πρέπει να θυμώσω και να τα βάλω με Θεούς και δαίμονες; Μέσα μου ξέρω πως τζάμπα εναντιώνομαι με πράγματα που δεν μπορεί να τα αλλάξει ανθρώπινο χέρι. Ότι γράφει δεν σβήνει έτσι απλά και δεν διορθώνεται για να μην πονέσουμε εμείς πιο  πολύ. Η μοίρα έχει άλλα […]

Υπάρχουν μέρες που η οργή και ο θυμός ξεχειλίζουν, τόσο έντονα συναισθήματα και αμέτρητα γιατί κυριεύουν το νου και νιώθεις τη τρέλα να πλησιάζει επικίνδυνα, αισθάνεσαι το κορμί σου να βουλιάζει σε έναν αόρατο βούρκο. Ο βηματισμός αργός και βαρύς και ένα σώμα να κυρτώνει μαζί με τα αμέτρητα ερωτήματα. […]

  Δευτέρα βράδυ Νοεμβρίου. Χαζόκουτα. Ειδήσεις μουρμουρίζουν τα ίδια και τα ίδια. Αύριο η Αθήνα κλειστή λόγω απεργίας. Να δω πως θα πάω στη δουλειά. Να βάλω ένα πλυντήριο. Τα πιάτα να πλύνω. Λήγει η Δ.Ε.Η. να την πληρώσουμε (με τι;). Η μέρα έσβησε πάλι. Τα φώτα απ΄τις απέναντι πολυκατοικίες […]

Έχουν περάσει ήδη εννέα μήνες χωρίς εσένα στην ζωή μου. Το κενό σου είναι ακόμα αισθητό και ανεκπλήρωτο. Η φίλη, η αδερφή, ο άνθρωπος που θεώρησα στήριγμα μου. Παρόλο που σε γνώριζα μόλις τρία χρόνια σε εμπιστεύτηκα απόλυτα. Η ενέργεια που έβγαζες μου έδινε ζωή. Η παρουσία σου στην ζωή […]

Όχι, δεν την φοβάμαι την βροχή. Ούτε καν την μελαγχολική μορφή της. Γιατί οι σταγόνες που πέφτουνε στο τζάμι, μου θυμίζουν τον τρόπο που τα δάκρυα μου μουσκεύουν το χαρτί όσο γράφω… Μου αρέσει να την βλέπω να χαμηλώνει και να δυναμώνει ξανά, όπως το κλάμα. Όπως η ψυχολογία σου […]

Ένα κεράκι που τρεμοπαίζει, δίνει παράσταση απόψε κι η εικόνα της παράστασης προσφέρει φως στο σκοτεινό ταβάνι.   Πλήθος ανθρώπων, λέει, με άσχημες φορεσιές, μαζεύονται, τρομαγμένοι, στο κέντρο μιας μεγάλης πολιτείας, για να θαυμάσουν κάτι φοβερό!   Ένας τεράστιος κάκτος, ξεπετάχτηκε από το πουθενά, σκορπίζοντας, με μένος, σα βέλη, τα […]

  Θέλω απόψε να θυμηθείς.  Θέλω να το κάνεις ετούτο το ταξίδι. Τόσα βράδια, με άφηνες να γυρίζω μόνη, σαν χαμένη, στις αναμνήσεις μας. Μου το χρωστάς λοιπόν το ταξίδι αυτό τώρα. Το χρωστάς στα χρόνια που περάσαμε μαζί, στη μισή μου τη ζωή μαζί σου το οφείλεις, μα και […]

  Κι όλα τελείωσαν πια..    Οι λέξεις σώπασαν και τα χείλη σφάλισαν..    Όσα κι αν θα ‘χα πλέον να σου πω, δεν πρέπει να στα πω..    Όσα κι αν θα’ θελα να σου απευθύνω, πια δε σ’ αφορούνε..    Κι έτσι οι λέξεις μένουν εγκλωβισμένες, να ανταριάζουν […]

Τυχαία η γνωριμία σας, άσχετος χώρος και χρόνος. Μα, μαγνήτιζε τα βλέμματα! Ήταν αυτό που λένε, η ψυχή της παρέας. Όλοι κρέμονταν απ’ τα χείλη του. Δεν ήταν όμορφος, μα είχε αυτό το «κάτι». Επιστράτευσε όλη του την τέχνη για να σε πλησιάσει. Σκέφτηκες πως η τύχη, τελικά δεν σε […]

Kαι τι περίμενες, να πάρω τη γόμα μου και να σε σβήσω όπως κάνουν τα παιδιά της Α΄ δημοτικού, που δεν ξέρουν ακόμη να γράφουν και να διαβάζουν; Όχι, θα σε αφήσω μέσα μου, όχι σαν κάποιος λάθος μου αλλά σαν ένα μια πρόταση χιλιογραμμένη να μου θυμίζει, όχι τι  […]

Κάντε σχέση με ανθρώπους και όχι με κινητά. Κι αν ψάχνετε ανθρώπους μέσα από τα κινητά, όταν βρείτε εκείνον τον άνθρωπο που σας αγγίξει πραγματικά και σας κάνει να νιώσετε άνετα μαζί του, οικεία, αφήστε το κινητό παράμερα και δώστε σημασία στον άνθρωπο. Δώστε σημασία στα απλά πράγματα, γιατί αυτά […]

Δεν φεύγω σου λέω, δεν πάω πουθενά. Θα μείνω εδώ. Θα περπατώ δίπλα σου όταν θέλεις συντροφιά. Όταν θα θες να μείνεις λίγο μόνος θα ακολουθώ, διακριτικά, το βήμα σου. Και εκείνες τις στιγμές που θα έχεις ανάγκη κάποιον να σε οδηγεί,  γιατί θα έχεις κουραστεί να είσαι δυνατός, θα […]

Ξέρεις ποια είμαι. Είμαι εκείνη που σου μοιάζει τόσο γνώριμη ενώ δε τη ξέρεις καθόλου. Είμαι εκείνη που σε απελευθερώνει, εκείνη που σε κάνει να γνωρίζεις εν καινούριο κομμάτι του εαυτού σου. Ναι, είμαι ο σαδιστής εαυτός σου, ο μυστήριος, ο ως τώρα ταμπού εαυτός σου, που τελικά δεν είναι […]

Η Μάρα έχει περάσει τα σαράντα και  δεν έχει βάλει στεφάνι ποτέ. Ίσως να έβαλε κάποιες νύχτες στα όνειρα της, δεν μπορώ να ξέρω. Μπορεί εκεί να φόρεσε  ακόμα  και λευκό μεταξωτό νυφικό. Και βέλο στα μαλλιά. Ποιος μπορεί αλήθεια να γνωρίζει; Τον είδε τον Λουκή και  τον ερωτεύτηκε με την μία. Τον αγάπησε […]

Η πνευματική αφύπνιση δεν είναι ένας δρόμος σπαρμένος με ροδοπέταλα. Ούτε προσιτός στους περισσότερους ανθρώπους. Αυτοί που έχουν το προνόμιο να τον διαβούν είναι αυτοί που έχουν τη δύναμη και τη θέληση να τον περπατήσουν. Η ζωή μας είναι μία ατελείωτη κοινωνική σύμβαση με κανόνες και πρέπει. Τα θέλω μας […]

-«Έχεις δει καθόλου την Καίτη; Έμαθα ότι χώρισε, κρίμα μωρέ, αλλά από την άλλη αν δεν περνούσε καλά; Τουλάχιστον της έμεινε ένα παιδί» -«Εσύ Μαρία δεν έχεις παιδιά, ε; Δεν αγχώνεσαι που περνάνε τα χρόνια; Έχεις σκεφτεί να καταψύξεις τα ωάριά σου;» -«Καλά κι αυτή η Ευγενία τι τον χώρισε […]

Το σώμα το ορίζεις, το πας, το σκορπάς, το δανείζεις. Μα την ψυχή; Την αγάπη; Που πήγε η αγάπη; Μάγκας αυτός που σε έναν κατάφερε και δόθηκε κι ας προδόθηκε. Άνθρωπος λιγομίλητος για κάποιο διάστημα ο πληγωμένος, γιατί γνωρίζει τη βαρύτητα των λέξεων και για εκείνον κάθε λέξη συνοδεύεται από […]

Ξέρεις εγώ… Να, απόψε που τα λέμε όλα θα στα πω. Εγώ όταν είμαι μόνη μου φοβάμαι. Και κουλουριάζομαι σε στάση εμβρυακή για να παρηγορηθώ. Αγκαλιάζω τον εαυτό μου και λέω “θα περάσει”. Θα περάσει. Θα γεμίσει το κενό δίπλα μου και μέσα μου.Θα φύγουν οι σκιές, θα έρθουν στιγμές […]

Ξεκινάμε με όνειρα τη διαδρομή μας μα κανείς δεν μας προετοιμάζει για τα δύσκολα, τις ανηφόρες που θα συναντήσουμε και τις στροφές, τα εμπόδια που θα ξεπηδούν μπροστά σε κάθε θέλω μας. Μας παρουσίασαν έναν κόσμο όμορφο αγγελικά πλασμένο δίχως να μας προετοιμάσουν για την ασχήμια του και τον πόνο […]