Monthly Archives: Σεπτέμβριος 2019

Με ρώτησες κι απόψε “Γιατί.” Σε νιώθω να βασανίζεσαι καιρό, να ψάχνεις απαντήσεις, ικανές να μπορέσουν να ηρεμήσουν την απογοήτευση που ξεχειλίζει από μέσα σου και αναλώνεσαι ξανά και ξανά σε εκείνα που σε πληγώνουν. Πώς να σε βοηθήσω έτσι; Πώς να σου σταθώ και πόσο θα ‘θελα να σε […]

Σπούδασαν ηθική. Σου βροντοφωνάζουν τα λάθη σου, υψώνουν το ανύπαρκτο ανάστημά τους, σου παριστάνουν τους σπουδαίους και τους σημαντικούς και σε δείχνουν με το δάχτυλο, αφού αυτό μόνο έχουν μάθει να κάνουν πολύ καλά. Και κάθε φορά που κάνεις κάτι που δεν αρμόζει στο δικό τους κόσμο, οι άσπιλοι και […]

Δική μας η ζωή, δικό μας και το πάρτι! Καμία φορά κάνω τα στραβά μάτια. Άλλες φορές προσποιούμαι ότι δεν άκουσα. Έτυχε επίσης να κάνω πως δεν καταλαβαίνω. Τα έχω κάνει όλα και το παραδέχομαι. Θα συνεχίσω να το κάνω και αυτό είναι υπόσχεση στον ίδιο μου τον εαυτό.  Έχω […]

Χορεύεις τις σκέψεις μου  και χάνεσαι μέσα τους  σαν άρωμα ακατέργαστο  που ισορροπεί τις αντιθέσεις των αισθήσεων. Κι όταν με ρωτάς  τι φαντάζει μακρινό και αόριστο στο νου,  ξέρω πως βρίσκεις όλες τις απαντήσεις  στο απέναντι σκαλί της αποδέσμευσης. Έρχομαι και φεύγω  στο άχρονο του χρόνου για το κόκκινο της […]

Τα χρωστούμενα είναι για τους δειλούς. Ό,τι έχεις να δώσεις, δώσε το από την πρώτη στιγμή. Παραδώσου, σαν το αύριο να μην υπάρχει στη χρονική βαθμίδα του σύμπαντος. Όλο σου το παρόν να είναι μια παράδοση στο θείο συναίσθημα του έρωτα. Όλο το σύμπαν, όλα τα πριν και τα μετά […]

Σε μια εποχή που οι αξίες έχουν αλλοιωθεί και το να γίνεις γονιός πολλές φορές απλά “τυχαίνει”, ήρθε η ώρα να ξεκαθαρίσουμε την αξία του ρόλου αυτού. Γονιός δε λέγεσαι επειδή ηθελημένα ή μη έτυχε σε μια στιγμή πάθους, το ωάριο σου να ενωθεί με το σπερματοζωάριο του συντρόφου σου. […]

Ντύνω τη γύμνια μου με ρούχα γεναμένα από σκέψεις δικές σου… Είναι σκισμένες, πολυκαιρισμένες όμως επιμένω να τις φοράω. Με διαπερνάει το κρύο τον χειμώνα, κολλάνε επάνω μου σαν δεύτερο δέρμα στον καύσωνα του καλοκαιριού, φεύγουν σαν τούφες οι κλωστές τους στο φθινόπωρο, ξεθωριάζουν τα ζωηρά τους χρώματα την άνοιξη […]

Για δες που οι ρόλοι αντιστράφηκαν και η πορσελάνινη κούκλα έσπασε την καλογυαλισμένη βιτρίνα της.   Για δες πόσο λαχταρά να ζωντανέψει, να ανοιγοκλείσει τα βλέφαρα, να πάρει μια τζούρα οξυγόνου και να αρχίσει να κινεί χέρια και πόδια.   Να κάνει ένα βήμα στην αρχή, δύο μικρά μετά ώσπου […]

Ανάσα της ανάσας μου. Εσύ! Μόνο εσύ! Σ’ ένα σύμπαν δίχως τέλος.  Ακόμη και να μου έταζαν τον ουρανό με τα άστρα πάλι μαζί σου θα ήμουνα. Αδυνατώ να φανταστώ ένα αύριο χωρίς εσένα. Δεν είναι μόνο γιατί κουμπώσαμε ιδανικά ο ένας με τον άλλον, αλλά το βασικό που όλοι […]

Το παρελθόν μοιάζει με φορτίο πάνω στην πλάτη του καθενός, που, άλλοτε ελαφρύ κι άλλοτε πάλι ασήκωτο, παραμένει άρρηκτα συνδεδεμένο με τη ζήση του. Κι αν κάποιος κατάφερε να το κλείσει ερμητικά σ’ ένα κουτάκι της ψυχής του και να το τοποθετήσει στο βάθος της, αυτό, αγκαθάκι μυτερό, θα καταφέρνει […]

Τόσα χρόνια έκανες την πίκρα θυμό. Την απογοήτευση δύναμη.  Έκανες τα όνειρα σου σεντόνια, να απλώνεις πάνω τους τις απελπισίες που σου τρύπησαν το στήθος.  Έφτιαξες μια φωλιά από φίδια που τα τάιζες και σε δάγκωναν. Μίσησες, ό,τι πριν λίγο καιρό λάτρεψες με πάθος.  Είπες εσύ συγγνώμη σε φίλους, ενώ […]

Είμαι απόλυτη, ναι, και δε δίνω δεύτερες ευκαιρίες, ούτε ψάχνω να βρω το γιατί. Αν με αμφισβητήσεις σε διέγραψα. Σε τελείωσα. Δεν είναι κακό το απόλυτο, ίσα – ίσα, είναι ειλικρινές. Πώς μπορώ να αλλάξω το πως αισθάνθηκα όταν με απογοήτευσες, και τώρα που το σκέφτομαι, γιατί να το ξεχάσω; […]

Παράξενος ο έρωτας. Ξέρεις, ο έρωτας χτυπάει σαν το κύμα στα βράχια. Σαν το φως σε ένα σκοτεινό δωμάτιο. Ναι, εκείνο το δωμάτιο που σε εγκλωβίζει, εκείνο που όταν νυχτώνει σε βάζει σε σκέψεις σαν ένα κακό φάντασμα που έρχεται να σου πάρει ό,τι αγαπάς. Εκείνο το δωμάτιο που νιώθεις […]

Περίμενες ποτέ να έρθει εκείνη η στιγμή; Εκείνη που θα αναθεωρήσεις τα δεδομένα ζωής σου και θα αφεθείς στο πάθος της; Το δευτερόλεπτο εκείνο που τον ή την συναντάς. Μοίρα ή τύχη; Εγώ στο Θέατρο το ξέρω ως θεΐκο λάθος. Εκείνο το παιχνίδι που έπαιξε από πίσω σου το σύμπαν, […]

Σταμάτησε να πιέζεσαι πια. Φτάνει. Για κάποιους ό,τι και να κάνεις πότε δε θα είναι αρκετό. Και αρεστός δεν μπορείς να είσαι σε όλους. Η κούραση που νιώθεις πλέον δεν είναι σωματική. Η ψυχή σου πονάει. Το μυαλό σου μπλοκάρει. Στοπ. Αυτή η ζωή που σου χαρίστηκε μία είναι και […]

Δώσε μου μια ανάσα για αναπνοή. Ένα γέλιο για ζωή. Ένα βλέμμα για στήριγμα. Δώσε μου αυτό που νομίζεις ότι μου λείπει και θα στο γυρίσω διπλό. Ποτέ δε θα θελήσω υλικά πράγματα από σένα, θέλω εκείνα τα διαφορετικά. Εκείνα, που κάποιοι ρεαλιστές, πέταξαν για μας τους ονειροπόλους. Μια στοργική […]

– Που θα με πας; – Θα σε πάω στα αστέρια! Χαμογελώ και προχωρώ. Όλα ξεχάστηκαν. Τώρα που τα σκέφτομαι όλα αυτά πιο καθαρά, βλέπω ότι  δε συγκρίνονται τα λόγια με τις πράξεις. Μίλια μακριά έμειναν. Φθηνές οι λέξεις για να κλείσουν μέσα τους το τέλος που ήρθε με ορμή […]

Αυτή η βέρα στα χέρια σου, πόσο σε βαραίνει. Το βλέπω στα μάτια σου, όταν την κοιτάς. Διψάς για ελευθερία. Όμως διάλεξες να μείνεις σε μια φυλακή που άλλοι σου επέβαλαν και εσύ συμφώνησες. Αντί να πεις όχι, να βγάλεις τα χαλινάρια, τα έσφιξες. Το βλέπω στο βλέμμα σου, όταν […]

Λέξεις. Κατακλύζομαι από λέξεις. Ταξιδεύω με λέξεις. Ονειρεύομαι μέσω των λέξεων, των δικών μου ή των άλλων. Φτιάχνω ιστορίες, γράφω ποιήματα, ψυχογραφήματα, ενίοτε παραμύθια. Καίω τα γράμματα, παίρνω μια τζούρα, γεννάω συγγράμματα, στο δευτερόλεπτο μέσα στο νου μου έρχονται ήρωες, ωραίοι τόποι και άλλοτε υπέροχοι και όμορφοι άνθρωποι. Περιπλανιέμαι σε […]

Χαίρετε. Όλοι μας ή τουλάχιστον οι περισσότεροι εξ ημών έχουμε σπεύσει να δώσουμε ή να ζητήσουμε βοήθεια σε μια δύσκολη στιγμή. Τι σημαίνει βοήθεια στα αλήθεια; Είναι η ενέργεια που γίνεται αλτρουιστικά, χωρίς την αναμονή κάποιας άμεσης ή έμμεσης ανταπόδοσης από τον πάροχο αυτής και αποσκοπεί στη βελτίωση της ζωής […]

  Να κάνουμε λίγα Μαθηματικά σήμερα;  Τι λέτε;   Ας μετρήσουμε, λοιπόν, πρώτα τους ανθρώπους που λεν ότι μας αγαπάνε. Στη συνέχεια ας μετρήσουμε τους ανθρώπους που κάνουν ότι μας αγαπάνε. Ύστερα, εκείνους που πιστεύουμε ότι μας αγαπάνε. Κάνουμε το άθροισμα των τριών αυτών συνόλων.   Τώρα, ας μετρήσουμε αυτούς […]

Μεγάλα λόγια θα μου πεις αγαπημένε μου αναγνώστη, που εύκολα τα λέει κάποιος αλλά δύσκολα τα εφαρμόζει και θα συμφωνήσω μαζί σου. Έτσι δεν θέλω να σου κρυφτώ και να πάρω το ρόλο του έξυπνου διότι και εγώ ακόμα το δουλεύω με τον εαυτό μου. Όμως θα σου πω την […]

Μη με ρωτήσεις τι είναι αυτό που με τραβάει έτσι αβίαστα κοντά σου κάθε φορά που βρισκόμαστε. Είναι εκείνο το έντονο βλέμμα σου που με μαγνητίζει κάθε πρωί, όταν τυχαίνει και σε συναντάω; Τότε που αμήχανα σε βλέπω να κοιτάζεις χαμηλά και να τα χάνεις. Λες κι αν το αφήσεις […]

Αλυσίδες Tα πόδια μου πονάνε. Τα πέλματά μου έχουν γίνει κόκκινα.  Με ήλιο μοιάζουν που πήρε, λες, φωτιά. Κάνω να δω τα δάχτυλά μου. Θυμίζουν αγκύλες. Νιώθω μια δύναμη να με τραβάει προς τα κάτω.  Αντιστέκομαι μα δεν τα καταφέρνω. Ή μήπως δεν το παλεύω αρκετά; Μήπως μπορώ αλλά δεν […]