Βρίσκομαι μόνη στο σπίτι μαζί με τα σκυλιά μου. Χαζεύω από το μπαλκόνι μου τη βροχή. Ο Όλιβερ κάθεται ήσυχος δίπλα μου ενώ η Λιλή έχει τρομοκρατηθεί με τις βροντές. Σαν τρελή τρέχει να κρυφτεί κάτω από το κρεβάτι. Αυτό κάνει κάθε που ένας δυνατός θόρυβος ακούγεται ξαφνικά. Ξέρω πως […]
Χωρίς κατηγορία
59 posts
Μαζί σου. Επάνω σου, κοντά σου, δίπλα σου. Στην τσέπη σου κρύβομαι, στη ζώνη σου κρέμομαι, στο χέρι σου ρολόι τους δείκτες να καθυστερώ να μη μου ξαναφύγεις. Μαζί σου. Στα ζόρια σου, στις ήττες σου, στις πληγές σου. Στα βράδια σου τα δύσκολα, στις βαριές σου ανάσες, στους […]
Απόψε θα σε θυμηθώ συνειδητά, θα πλέξω τα σενάριά μου. Θα διώξω κάθε τι που σε σκιάζει, ιδεατό κορμί και έρωτας στην πλάση. Και θα θυμάμαι πάντα για σένα, έρωτας δίχως το εγώ δεν είναι έρωτας. Κι αν σε ψάχνω σε απομιμήσεις, σε ψεύτικες μου θύμησες, να ξέρεις πως ολάκερη […]
Υπάρχουν κάτι καρδιές ραγισμένες που δεν καταφέρνουν να ξανακολλήσουν. Ο ήχος του σπασίματός τους κάνει το σώμα να μην ησυχάζει ποτέ. Πίσω από κάθε τρίξιμο, χρόνια θυσιών, χαρμολύπης, παράπονου. Πίσω από κάθε ρωγμή, αδικία και θυμός. Κι έτσι φτάνει η στιγμή που η δόλια καρδιά αδειάζει κι όσο κι αν […]
Τούτη η κραυγή δεν είναι δική μου. Εγώ ήμουν τυχερή. Εγώ είχα στηρίγματα. Εγώ έγινα δυνατή. Τούτη η κραυγή ανήκει στην/στον κάθε “εγώ” “κι εγώ” “κι εγώ” που περιμένει να ξημερώσει η μέρα που θα κοιτάξει το τέρας κατάματα ρωτώντας: Έκλαψες ποτέ; Για το συναισθηματικό σου τίποτα; Για τη βρωμιά […]
Εμείς οι εξωγήινοι, οι προβληματικοί, οι από άλλο ανέκδοτο, αδιαφορούμε παντελώς για την εντύπωση που θα σχηματίσουν οι άλλοι για εμάς. Είμαστε απλά ο εαυτός μας, όσο περίεργος και αν αυτός φαντάζει στα μάτια των άλλων. Το να έχεις αντίληψη στις μέρες μας θεωρείται ευχή και κατάρα. Όσα περισσότερα αντιλαμβάνεσαι, […]
Τι είναι ρομαντισμός τελικά; Υπάρχει στις μέρες μας; Μιλάω για εκείνο το βαθύ ρομαντισμό. Όχι για εκείνον που τα κοριτσάκια ονειρεύονται να ντυθούν στα άσπρα και στις δαντέλες και τα στρας για να χορέψουν με έναν άντρα μπλουζ, με ένα σωρό μάτια στραμμένα πάνω τους. Με ένα φωτογράφο κι έναν […]
Ένα τραγούδι θα σου πω με αναφιλητά, εσύ κι εγώ κερδίσαμε επάξια την ήττα. Χάνονται οι έρωτες, σαν παιδικά παιχνίδια. Και το συμπέρασμα για εμάς φωτιά και αποκαΐδια. Να σε φιλώ, να τραγουδώ με αναφιλητό, κι ας ξέρω πως το τέλος μας, είναι εδώ κι οριστικό. Είμαστε […]
Με βλέπεις που στέκομαι όρθια και λιγομίλητη. Σκέπτομαι τι πέρασα. Έρχονται στο μυαλό μου εικόνες και λέξεις από τις δυσκολίες της ζωής μου. Εμένα που με βλέπεις με έριξε η ζωή μέσα σε αγέλη λιονταριών. Με κατασπάραξαν ζωντανή, χωρίς ίχνος ευαισθησίας και οίκτου. Και με άλλαξαν όλα αυτά. Απέκτησα γωνίες […]
Καλώς ήρθες, Ιούδα. Έλα για ένα ποτήρι λευκό κρασί. Κάτσε απέναντί μου, ώστε όταν με κοιτάς, στην ψυχή σου να βλέπω την ψυχή μου. Αν δεν προδώσεις τον εαυτό σου πολλάκις, πώς θα οδηγηθείς στη βασιλεία του Θεού σου; Κι άσε το δήθεν σταυρό που κουβαλάς χρόνια και χρόνια. Ο Θεός […]
Μάθε στη ζωή σου να μη χτίζεις με ξένες τσέπες. Να πας εκεί όπου εσύ φτάνεις. Να μην ποδοπατάς άλλους ώστε να περνάς εσύ καλά. Μάθε πως όσο εσύ γελάς για όσους εκμεταλεύτηκες, κάποιος άλλος κλαίει για όσα σε περιμένουν. Μα τι νομίζεις; Πως εδώ στη δική σου περίπτωση θα […]
Ήταν κάποτε ένα #λευκό_εφηβικό_πουκάμισο που καθόλου δεν του άρεσε που ήταν ένα λευκό εφηβικό πουκάμισο και ήταν μόνιμα καταθλιπτικό, μουτρωμένο και δεν μιλούσε σε κανένα. Είχε μάλιστα αγοραστεί για την παρέλαση και πάντα η μαμά του του έλεγε πως είναι λευκό εφηβικό πουκάμισο παρέλασης και αυτό από μόνο του θα […]
Ψάχνεις από ώρα το συρραπτικό! Έτσι έφτασες και στο έπιπλο στο χολ. Κοιτάζεις επίμονα, το τελευταίο συρτάρι, δεξιά. Σκέφτεσαι αν πρέπει να το ανοίξεις. Λες ψιθυριστά “άφησέ το! είναι πανεύκολο αύριο να αγοράσεις, ένα καινούργιο”. Είσαι ακόμα εκεί! Σαν το κάρμα σου, να σε παροτρύνει, να αντικρίσεις, όσα αποφεύγεις. Αναρωτιέσαι, […]
Σιώπησε και κοίταξε. Η άνοιξη, μας ήρθε λαβωμένη. Σώπα κι αφουγκράσου. Διάχυτη η οσμή της φθοράς, ρίχνεται σε πάλη αδυσώπητη στου καιρού τη λυσσαλέα μάχη. Σώπασε κι άκου. Τύμπανα ηχούν από μακριά. Χτύποι καρδιάς είναι, πότε ξέφρενοι και πότε αργοί μα τόσο διαπεραστικά δυνατοί. Σε ζυγώνουν και κλείνεις τ’ αυτιά […]
Μισώ το χρόνο τον αμείλικτο! Αυτόν που κάπως κάπου κάποτε, σε μια καταποντισμένη πια του μηδενός ρωγμή, δίχως φρένα ξεκίνησε μια τρελή, προς την αιωνιότητα, πορεία κι έκτοτε ό,τι βρει στο πέρασμά του το σαρώνει. Μισώ το χρόνο, γιατί μας πέταξε όπου γούσταρε αυτός! Γιατί πίσω δεν κοιτά ποτέ […]
Περιμένω στη στάση το λεωφορείο, όταν νιώθω ένα σκούντημα. Μια ηλικιωμένη, που κάθεται στο παγκάκι πίσω μου, μου δείχνει την κενή θέση δίπλα της. Αρνούμαι ευγενικά. Κάτι μουρμουρίζει. “Είπατε κάτι;” τη ρωτώ. “Λέω για τις γιορτές, κόρη μου”, μου απαντά, κοιτάζοντάς με, με δυο μάτια ξέθωρα γαλάζια, πράσινα, δεν φαινόταν. […]
Ακόμη ένα βράδυ περιμένω να σε συναντήσω. Στο καθιερωμένο μας πλέον ραντεβού. Στο ίδιο μέρος. Μέσα στο όνειρο μου. Εκεί που ενώνεται η επιθυμία με τη φαντασία. Στη γωνιά της αγάπης. Θα ‘μαι εκεί να σε προσμένω. Θα φορώ πάλι εκείνο το κόκκινο φόρεμα, που τόσο ήθελες να το βλέπεις επάνω […]
Πόσο φοβερές φάνταζαν οι αστραπές στα παιδικά μου μάτια… Μόλις η λάμψη τους παγιδευόταν εντός τους, απέστρεφα το βλέμμα, αρνούμενη την ύπαρξη τους. Μη φοβάσαι ψέλλιζα στον καθρέφτη μου, μια λάμψη είναι, ένα φως, τίποτα παραπάνω. Κι έκλεινα τα βλέφαρα μου, τρομοκρατημένη, μη τυχόν αυτή η φωτεινή γραμμή κλέψει και […]
Γεννήθηκα εγωίστρια, ίσως η μεγαλύτερη που υπάρχει. Και επειδή σε ήθελα πίσω και δε σε είχα, σκοτείνιαζα και τρελαινόμουν. Μετάνιωνα νόμιζες για τη συμπεριφορά μου που σε έκανε να φύγεις. Νόμιζες. Για άλλη μια φορά. Εκ των υστέρων όπως μου έλεγες και εσύ κάποτε.Θα βαρέσω κάποτε το κεφάλι μου στο […]
Δε θέλω να σου πω, να μείνεις πια εδώ. Αφού θα μ’αρνηθείς στις 06.00 το πρωί. Δε θέλω να ‘μαι εγώ το δανεικό αυτό, που θα σε θεραπεύει απ’ τον εγωισμό. Γι’αυτό σε αφήνω πια σε άλλη αγκαλιά, κι αν λίγο με πονά, θα βρω τη γιατρειά. Ποιος έρωτας αντέχει, […]
Ο δρόμος σήμερα με έβγαλε στα Πετράλωνα, στην παλιά μου γειτονιά και βρέθηκα να πίνω το καφεδάκι μου σε μια αυλή. Τα Πετράλωνα είναι γεμάτα από αυτές τις αυλές που θυμίζουν παλαιότερες δεκαετίες. Αποφασίζω να επιστρέψω σπίτι με τα πόδια. Βοηθάει το μυαλό μου να καθαρίσει και να ταξιδεύει ταυτόχρονα. […]
– Μπαμπά, κοίτα μια ωραία ζωγραφιά που έφτιαξα στο σχολείο, για σένα την έκανα, του είπε και τον κοίταξε με λαχτάρα. Aυτή των πέντε χρόνων. – Μπράβο πολύ ωραία είναι. Tης είπε και την άφησε πάνω στο τραπέζι της κουζίνας και σε λίγο έκλεισε η πόρτα του σπιτιού πίσω του. […]
Στο άδειο κομμάτι της καρδιάς μου, στο μοναδικό κομμάτι που μ’απέμεινε, έκρυβα κάθε ξημέρωμα το φιλμ από τις αναμνήσεις μιας ζωής. Της ζωής μου μαζί σου. Σε εκείνο το κενό που άφησε μέσα μου, η μέρα του διωγμού μου, η ημέρα του πρώτου μου θανάτου εν ζωή, έδωσα μια υπόσχεση. […]
Μια θετική σκέψη μόνο αρκεί και όλα μπορούν να αλλάξουν μέσα σου. Από εκείνες τις σκέψεις όμως, που κατά έναν περίεργο τρόπο, έρχονται ακριβώς όταν θα έχεις αγγίξει τα όρια των αντοχών σου. Σαν “από μηχανής Θεός”, εμφανίζονται από το πουθενά κι αναπτερώνεσαι. Όλα μελετημένα είναι, να γίνονται την κατάλληλη […]
Έφτανε πάντα ένα τζάμι, μια μουσική κι ένας δρόμος να χάνεται πίσω, για να δραπετεύω σε δικούς μου ονειροσμιλευμένους κόσμους. Έφτανε και μόνο η προσδοκία ενός έρωτα, για να ανθίζουν φτερά στους ώμους της ψυχής και να χάνομαι, πετώντας, σε δικούς μου ηλιοντυμένους ουρανούς. Πάντα ήθελα να το […]