Στοχαστικό

«Έχεις μια ευτυχισμένη ζωή;», μας ρωτούν πολλοί άνθρωποι. Τι ερώτηση κι αυτή… Φυσικά και όχι! Θα απαντήσω εγώ. Ποιος έχει μια απόλυτα ευτυχισμένη ζωή; Ποιος...

Αγαπητέ μέντορα, Ανταλλάξαμε λέξεις, λόγια, υποσχέσεις. Πολλά από αυτά έμειναν στη σφαίρα της φαντασίας και δεν πρόλαβαν να πάρουν σάρκα και μορφή. Ήθελα τόσα ακόμα...

Μ: Αποφάσισα να σας μιλήσω για κάτι που με προβληματίζει έντονα τον τελευταίο καιρό. Σας παρουσιάζω λοιπόν το σύγχρονο Νεάντερταλ. Είναι ο σύγχρονος άνθρωπος που...

Αλήθεια, πόσοι τόνοι μελανιού έχουν χυθεί για να περιγράψουν αυτήν τη λέξη; Ας ξοδέψω κι εγώ λίγους ακόμη. Αχ, «ευτυχία»! Πόσο όμορφη λέξη; Την αρθρώνεις...

Σπίρτα οι στιγμές μας, ανάβουν διάσπαρτα στο άγνωστο και βαθύ σκοτάδι της ζωής μας. Σε κάποια χέρια χαρίστηκαν πολλά, αβίαστα και απλόχερα, όμως σε άλλα...

Έσταξα αίμα για να αποκτήσω την ελευθερία μου. Αποφάσισα βίαια κάποια στιγμή να αποσυρθώ από το πλήθος, να σταματήσω να εξαρτώμαι από όλο αυτό το...

Ο μυθικός φοίνικας, πουλί της αρχαιότητας, ήταν αυτός που ξεχώριζε και μέχρι και σήμερα διαφέρει από όλα τα πλάσματα που έχουν περάσει από αυτό τον...

Πόσος καιρός έχει περάσει από τότε που ευχαρίστησες τη ζωή για αυτά που έχεις; Σου φαντάζουν αιώνες από εκείνη τη φορά που ένιωσες περήφανος για...

Το καμπαναριό της εκκλησίας του χωριού στεκόταν πάντοτε αγέρωχο. Από μικρό παιδί αισθανόμουν ένα ανεξήγητο δέος κάθε φορά που το συναντούσα στο διάβα μου. Η...

Η συνείδηση μπορεί να ναρκώνεται και να σιωπά για καιρό. Κάποτε όμως ξυπνά, τινάζει τις σκόνες από πάνω της, ρίχνει νερό στα μούτρα της για να συνέρθει,...

Περιδιαβαίνοντας στις αγκαθωτές λεωφόρους της ζωής, ο κάθε άνθρωπος φτάνει σε ένα κόκκινο φανάρι, όπου φρενάρει απότομα αφήνοντας σημάδια στον δρόμο που χαράζει. Αυτά τα...

Απ’ την υπόσχεση έως την πράξη ένα «φοβάμαι» δρόμος. Απ’ το «σε θέλω» ως το «είμαι εδώ», μια ωριμότητα δρόμος. Από τη σταθερά ως τη...

Δε χωράς πουθενά, έ; Νιώθεις ότι πνίγεσαι, ότι τα ‘χεις χάσει τελείως και δεν αντέχεις; Η μία απόρριψη διαδέχεται την άλλη και οι απογοητεύσεις στήνουν...

Να τες οι μάσκες, πέφτουν και σπάνε, και οι Θεοί γελάνε.   Μια ελαφρότητα, που έχει η απλότητα, να είσαι άνθρωπος δίχως τους ρόλους.  ...

Όλα μεγαλώνουν κι εμείς μικραίνουμε. Οι τηλεοράσεις, τα κινητά, οι καναπέδες. Τεράστια κουτιά φωτός μας κλέβουν τον ύπνο και κάποια όνειρα. Μας απομυζούν τη θετική...

Η αυτοφροντίδα δεν είναι κάτι περιττό αλλά μια μέγιστη ανάγκη. Ο εαυτός μας είναι ένα πρόσωπο εκλεκτό, ακριβό και το μόνο που έχουμε στην πραγματικότητα...

Χαίρετε. Είμαστε στα μέσα του Σεπτέμβρη. Πάντα τον θεωρούσα αχώνευτο μήνα. Ξαναμπές σε ρυθμό, κίνηση στους δρόμους, λογαριασμοί και δάνεια να τρέχουν, σχολεία ν’ ανοίγουν....

Είναι εντάξει να μη νιώθεις καλά, είναι εντάξει να κουράζεσαι, να φοβάσαι, να πέφτεις ψυχολογικά και ν’ απομονώνεσαι κάποιες φορές. Συχνά υπερεκτιμούμε τις δυνάμεις μας...

Τη χαρά δεν τη σερβίρουν σε ακριβά εστιατόρια. Για αυτό μη νομίζεις ότι θα την πληρώσεις σαν χαβιάρι για να την αποκτήσεις επειδή πληρώνεις. Ούτε...

Έμαθα και άλλαξα. Δυσκολεύτηκα πολύ αλλά στο τέλος τα κατάφερα. Έμαθα να αντιστέκομαι στη μόδα που προστάζει τούτη εδώ η εποχή. Έμαθα με κόπο και...

Χρόνε αμείλικτε, αδυσώπητε, ανελέητε. Προσκυνούν με δέος γονυπετείς εμπρός σου, πειράγματα σαρκός εφήμερα, τρέμουν αναρίθμητα επιφανειακά φτιασιδώματα, λυγίζουν άπειρα ανασταλτικά παράγωγα ενός ιλιγγιωδώς τρέχοντος καιρού....

Πάψε να μου λες για τα χαμένα σου όνειρα.  Αυτά που δεν άγγιξες. Αυτά που δε σε μέθυσαν ποτέ με τα πλάνα αρώματά τους. Αυτά...

Η ζωή λένε έχει τη γεύση και το χρώμα που της δίνουμε. Είναι μία ρήση που με βρίσκει απολύτως σύμφωνη. Αν για παράδειγμα έχουμε πειστεί...

Το “καθόλου” και το “πολύ” είναι λέξεις – συνθήκες με συγκεκριμένη υπόσταση και ξεκάθαρη αξία. Δε σε πλανεύουν, δε σε αποσυντονίζουν. Ξέρεις πού πατάς, έστω...

Θρηνητικά λογύδρια και εξομολογήσεις δίχως παραλήπτη. Βαρύγδουπες δηλώσεις και προκάτ αισθηματισμοί. Αρχαίο δράμα κάθε σου αναφορά στο άλλο σου μισό. Αττική τραγωδία κάθε ρομαντική κομεντί...