Μεταξύ μας

Το τρένο μόλις έφυγε απ’ το σταθμό του. Μένεις εκεί να το κοιτάζεις να το αποχαιρετάς, Κουνώντας από μακριά το μαύρο σου μαντήλι για να...

Έρχονται άνθρωποι και άνθρωποι, διαβάτες της ζωής τους ονομάζω εγώ. Διαφορετικοί και αλλόκοτοι, που σε αναγκάζουν να αλλάξεις στάση ζωής. Να αντιμετωπίσεις τις καταστάσεις διαφορετικά....

Εκείνη τη γυναίκα που δεν ξεχνάει η καρδιά της, να την αφήσεις μόνη της γιατί είναι το μόνο πράγμα που θα σου ζητήσει. Μην έρθεις...

          Ένα ταξίδι θέλω. Ένα ταξίδι. Χωρίς αιτία, δίχως συγκεκριμένο προορισμό. Απλώς να φύγω. Δυο τρία πράγματα στο σάκο, ένα χαμόγελο για «πανωφόρι», τα κλειδιά...

Τώρα ο χρόνος μετρά ένα καλοκαίρι λιγότερο…   Κι ένα φθινόπωρο που πενθεί, ντυμένο τη θλίψη του ως τις ρίζες των πεύκων,  μοιρολογώντας τα φύλλα...

Όταν ένας άντρας κάνει πίσω, συνήθως είναι επειδή δεν τον αφήνει η πρώην του… Δεν μπορεί να απογαλακτιστεί, τον στοιχειώνει, κι εκείνος στοιχειώνει με τη...

“Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά; Έτσι κ αλλιώς, τα ξέρουν όλα.” Έτσι δε λέει ο τίτλος ενός τραγουδιού; Ε, λοιπόν, ναι! Πόσο αληθινός στίχος…...

Είχα χτες ανάγκη να σε δω. Ένιωσα τόσα μαζί σου. Ο άνθρωπός μου είπα, δεν μπορεί να μη νιώθει πως πονάω. Πως πονάω ακόμα για...

Όταν η Σοφία με κάλεσε στην πρόβα για την καινούργια της παράσταση «Ανδρικά», ήταν σαν να βρισκόμουν -ήδη- εκεί. Εννοείται πως δέχτηκα με χαρά. Και...

Είμαι αποτέλεσμα μιας γενιάς, που βίωσε τον περιορισμό, τις “στενές ιδέες”, τα ταμπού. Κάπου στη γενιά που γεννήθηκα εγώ, φάνηκε να απελευθερώνεται, να χαίρεται, να...

Συνοψίζοντας λοιπόν χωρίς να σπάω το μυαλουδάκι μου με παραπανίσιες σκέψεις βλέπω ότι οι άνθρωποι ξεχνούν εύκολα. Δεν είναι αυτό καθαυτό το θέμα που με...

Περιπλανιέμαι μέσα σε σκοτεινούς δρόμους και ψάχνω να βρω εκείνες τις στιγμές. Τις δικές μας! Αυτές τις γεμάτες από αλήθεια και θέρμη. Αναζητώ την ηρεμία...

Περπατάω και σκέφτομαι, σκέφτομαι, σκέφτομαι… Το μυαλό μου δε σταματά. Προβλήματα εδώ, προβλήματα εκεί. Το ένα δεν μου κάνει, το άλλο δεν μου αρέσει. Λίγα...

Χαίρετε. Μια από τις αγαπημένες μου συνήθειες είναι το περπάτημα στους δρόμους της Αθήνας. Αφενός γεμίζω παραστάσεις και αφετέρου ξεσκουριάζω λιγάκι. Όταν ο καιρός μου...

Ένας λαβύρινθος μέσα στο μυαλό μου. Στέκομαι καταμεσής ακίνητη και ψάχνω απεγνωσμένα ένα μονοπάτι. Μια διαδρομή που θα καταφέρει να με αποδεσμεύσει επιτέλους από το...

Θυμάμαι τη μέρα που μπήκες μέσα στο δωμάτιο κι έκατσες δίπλα μου. Μου χάιδευες τα μαλλιά και απλά με κοίταζες με μάτια γεμάτα φόβο. Φόβο...

Θυμώνω πολύ με τους ανθρώπους τώρα τελευταία. Όλο τους βλέπω και εκτροχιάζονται από το γύρο της αγάπης. Ξεφεύγουν από εκεί, γίνονται κυνικά επικίνδυνοι. Δε δίνουν...

Tα επόμενα φιλιά κράτα καλά μαζί σου, δεν θα υπάρξει γιατρειά αν θα μείνω πια μαζί σου. Τη ζωή που μου χρωστώ, άρχισα να τη θαυμάζω...

Αφορμή για το κείμενο αυτό, στάθηκε η συμπλήρωση των 10 χρόνων των εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται σε όλη την Ελλάδα, κάθε πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου των...

Βάλε τα παπούτσια μου και βάδισε. Περπάτησε στον δρόμο μου. Συνάντησε τα τοπία μου, τα μέρη μου, τους ανθρώπους μου. Ζήσε εξ’ αρχής την ιστορία...

Από μικρή έμαθα να μοιράζομαι. Εθίστηκα στη προσφορά, την αλόγιστη, την άκρατη, την ανιδιοτελή. Έδινα μέχρι να μην έχω άλλα να δώσω. Προσέφερα ασταμάτητα αισθήματα...

Αν κοιτάξω πίσω μου και δω  τα γκρίζα μου ¨σ’ αγαπώ¨, θα πάψω να μ’ εκτιμώ. Και φοβάμαι, ναι φοβάμαι, πως θα αρχίσω να με μισώ. ...

  Σου γράφω. ¨Αγάπη μου¨, ξεκινάω, μα την ίδια στιγμή σκίζω τη σελίδα. Έπειτα κι άλλη, κι άλλη. Έχω γεμίσει το πάτωμα με τσαλακωμένες σελίδες....

Σαστισμένοι αναβάτες τρομαγμένων ονείρων μιας ζηλόφθονης γυναίκας, κοιτούν, με θαυμασμό το άνισο παιχνίδι ανάμεσα στους ξεγελασμένους ιππότες και στη μοίρα. Κατοικούν σε ανύπαρκτα κάστρα ανείπωτων...