Monthly Archives: Απρίλιος 2020

Τον καταλαβαίνεις τον άντρα που πληγώθηκε πολύ. Έχει βλέμμα υγρό και καρφωμένο στο κενό. Η φλέβα στο μέτωπο προδίδει τις φορές που μετέτρεψε το δάκρυ σε χαμόγελο, γιατί δεν ήθελε να τον λυπούνται. Είναι άντρας βλέπεις. Και τα αρσενικά δεν κλαίνε. Μόνο πληγώνονται. Έτσι πάει, τον δασκάλεψαν από μικρό. Έτσι […]

Εμείς οι άνθρωποι έχουμε την τάση να “φοράμε” τις προβολές που κάνουν οι άλλοι άνθρωποι επάνω μας. Και τι εννοώ με αυτό; Μας φορούν διάφορες ταμπέλες κριτικάροντάς μας πολύ συχνά. “Είσαι τεμπέλης”, “είσαι χαζή”, “είσαι πονηρός”, “είσαι πρόστυχη”, “είσαι επιπόλαιος” και αμέτρητους άλλους χαρακτηρισμούς. Κι εμείς το πρώτο που κάνουμε […]

Έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να μην πέφτω πάνω στο Μωυσή από τον πρώτο. Την τελευταία φορά η συνάντησή μας στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας ήταν επεισοδιακή. Το θράσος του είχε ξεπεράσει κάθε όριο. Δεν ήταν μόνο ότι μου την έπεφτε.  Ήταν εκείνο το ύφος του νταή που […]

Ήξερε ότι ήρθε ο καιρός να νιώσει με την καρδιά του. Να νιώσει ότι δεν είναι μόνος. Το ήξερε. Μετά από πτώση, η λύτρωση. Ελεύθερος μετά τη φυλακή που ο ίδιος επέλεξε να ρίξει μέσα της την ψυχή του. Αναρωτήθηκε τόσες πολλές φορές, μέσα σε μια σιωπηλή καταιγίδα, που μόνο […]

Πλέξαμε μια ολόκληρη ζωή περιμένοντας το άπιαστο αντί να τολμήσουμε να το αρπάξουμε από τα μαλλιά. Δεν είναι σίγουρο όταν τολμάς ότι ακουμπάς πάντα τα θέλω σου. Δεν πεθαίνεις όμως χωρίς να μάθεις τι θα γινόταν αν… τολμούσες. Αν είχες το τσαγανό να εναντιωθείς στα ”μη” που σου πρόσταξε η […]

-Τα παιδιά σου; – Ναι. – Ο σύζυγος είναι στη δουλειά; – Είμαι διαζευγμένη, δεν έχω σύζυγο. – Ω! Λυπάμαι, δεν ήξερα ότι είσαι ζωντοχήρα. – Τι είμαι; -Ζωντοχήρα! Τι σημαίνει αυτό; Ας μου πει κάποιος. Είναι χήρα ζωντανού ανθρώπου; Πόσο άκυρη λέξη. Πόσο υποτιμητική. Και την ακούμε και από […]

Μικρές στιγμές ευτυχίας, οι πιο απλές μου στιγμές. Όλα αυτά τα μικρά κομμάτια παζλ που τα θεωρώ ασήμαντα, όμως όταν τα ενώσω δημιουργούν τη ζωή μου. Νιώθω την ψυχή μου να χαμογελάει και κρυφά παρακαλάω να μην αλλάξει ποτέ το συναίσθημα αυτό. Όσο κι αν με ξελογιάζω ξέρω πως ο […]

Χαίρετε. Ο Απρίλης μας αφήνει με μια στυφή γεύση. Αν μπορούσα να τον χαρακτηρίσω ήταν ο μήνας που η ζωή μπήκε σε παύση. Τα ξέρουμε, τα ζήσαμε. Μείναμε μακριά από τους αγαπημένους μας, πέρασε το πιο μουγκό Πάσχα, οι δρόμοι με ελάχιστο κόσμο. Έχοντας τη δυνατότητα να πηγαίνω στη δουλειά, […]

Γερμανός λογοτέχνης γεννημένος στο Καλβ της Βυρτεμβέργης στις 2 Ιουλιου1877 και πέθανε στις 9 Αυγούστου 1962. ΟΙ γονείς του ήταν ιεραπόστολοι και μέλη του προτεσταντισμού. Ο νεαρός Έσσε ήταν ένα παιδί απείθαρχο και δύσκολο. Κάπνιζε και έπινε υπερβολικά και διάβαζε κρατώντας ένα περίστροφο. Ήταν διαρκώς αποξενωμένος από την οικογένεια του. […]

Ξυπνάς κάθε πρωί, συνέρχεσαι από το λήθαργο του ύπνου και είναι η ώρα που φανερώνονται οι εσωτερικές ρωγμές. Αυτή η καθημερινή προσήλωση στο χτίσιμο του «εγώ» δημιουργεί ουσιαστικά κενά στο εσωτερικό του ανθρώπου. Υπάρχει μια εγωιστική κινητικότητα του «εγώ» και μια συνεχής ακινησία του «εμείς». Και εκεί ξεκινούν τα μεγάλα […]

Μιλάω με τη νονά στο τηλέφωνο. Η κουβέντα περιστρέφεται, ως επί το πλείστον, γύρω από τα βιβλία. Τι διαβάσαμε, τι μας άρεσε και τι όχι, ποια βιβλία να ανταλλάξουμε με την πρώτη ευκαιρία και ποια επιβάλλεται να αγοράσουμε ή να παραγγείλουμε ηλεκτρονικά και με παράδοση στο σπίτι, έτσι όπως έχουν […]

Αυτές τις ημέρες όλοι μας έχουμε διαβάσει ένα σωρό άρθρα σχετικά με το τι πρέπει να προσέξουμε αυτή την περίοδο, αυτήν της πανδημίας και έχουμε βομβαρδιστεί από ένα σωρό κανόνες σωματικής υγιεινής αντίστοιχα. Όμως, καθώς τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης επεκτείνονται και γίνονται αυστηρότερα ανά τον κόσμο, παρατηρείται η δραματική αύξηση […]

Μην εθελοτυφλείς, αν σε έρωτα χαθείς, ζεις και δε ζεις.   Τα φιλιά τα μη δοθέντα, από έρωτα ας τα ονομάσουμε φιλικά.   Στίγμα φιλιού απόντος, με μια πανσέληνο να με κοιτάζει και να με ρωτάει: “Πού είναι;” Ιωάννης Χρυσόστομος Παπουδάρης Ιωάννης Χρυσόστομος Παπουδάρης

Μέρες τ’ Απρίλη, μια άνοιξη διαφορετική μας επιφύλασσε τούτη η χρονιά. Η καθημερινότητα όλων μας έχει παγώσει γι’ άλλους λιγότερο και γι’ άλλους περισσότερο. Άνθρωποι σκεπτικοί κινούνται σε πόλεις βουβές, όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο. Τίποτα δε θυμίζει την εποχή που ξέραμε. Η αγωνία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους για το αύριο […]

Το κεφάλι μου έχει γίνει σούπα, και σκέψου δεν έχουν περάσει πολλές μέρες που είμαι μέσα. Δεν αντέχω άλλο να παίζουν μόνιμα ειδήσεις στην τηλεόραση, δεν μπορώ αυτός ο ιός να είναι το μοναδικό θέμα συζήτησης! Πάω στο σαλόνι για να αλλάξω λίγο παραστάσεις και καταντάω καταθλιπτική. Πλέον αντέχω μόνο […]

Θυμάμαι μια στιγμή μας τόσο ξεκάθαρα, σαν να τη βλέπω να περνά μπροστά απ’ τα βλέφαρά μου. Καθόσουν απέναντι μου και στίχο – στίχο με αποσυνέθετες. Διέλυες λέξη- λέξη τα δεδομένα κεκτημένα μου και σθεναρά αντιστεκόμουν. Πως να σε αφήσω να εισβάλεις στο νου μου; Βλέπεις όλα μου τα υπάρχοντα […]

Ακόμη ένα βράδυ στο κατώφλι σου ήρθα. Ξέρω πως είσαι επάνω. Για άλλη μια φορά στέκομαι με κομμένη την ανάσα, κοιτώντας το όνομά σου επάνω στο κουδούνι. Το χαϊδεύω με την άκρη του δαχτύλου μου. Θέλω να το πατήσω. Να σου πω, πως είμαι εγώ. Μα δεν το κάνω για […]

Να πετάς. Κι αν σου λαβώνουν τα φτερά, ακόμα πιο ψηλά να προσπαθείς να φτάσεις.   Να πετάς. Να κλέβεις απ’ τα μύρια τ’ ουρανού τα χρώματα, να γίνεσαι ουρανός κι εσύ. Ροζ της πλανεύτρας Ανατολής. Πορτοκαλί της μάγισσας της Δύσης. Λευκό των σύννεφων, που αέναα ταξιδεύουν. Και γαλάζιο του […]

Καθόταν στη μέση του μπαρ έχοντας την πλάτη γυρισμένη σ’ εκείνον. Γύρω της κόσμος πολύς, φασαρία, δυνατή μουσική. Δε φαινόταν όμως να την ενοχλεί, δε φαινόταν να ακούει καν. Έμοιαζε βυθισμένη στις σκέψεις της. Έπαιζε με το ποτήρι που είχε μπροστά της, αγγίζοντας απαλά το χείλος του και κάπου κάπου […]

Και έφτασε η ώρα να παραδεχτώ πως όλα ήταν μια συνήθεια. Κι έτσι σε αρχειοθέτησα στο πίσω μέρος του μυαλού μου, κι επιτέλους μπορώ να προχωρήσω στο παρακάτω μου. Συνήθεια ήταν τελικά, κι όχι πραγματική επιθυμία. Συνήθεια ήταν να μιλάμε στο τηλέφωνο με τις ώρες χωρίς ουσιαστικά να λέμε κάτι, […]

Αγαπώ τον εαυτό μου και δεν το θεωρώ εγωιστικό. Μου αφιερώνω στιγμές, που κάποτε δεν τολμούσα γιατί φοβόμουν να κάνω κάτι, δίχως την άδεια κάποιου. Δεμένη από μια αόρατη αλυσίδα, που είχα βάλει στον εαυτό μου. Πήρε αρκετό καιρό να συνειδητοποιήσω, ότι είχα τα κλειδιά. Ακόμα έχω αλυσίδες, όμως ξέρω πως είναι θέμα χρόνου […]

Όσα σημάδια αδυναμίας, όσες ευαίσθητες χορδές, όσες αγκαλιές και αποστάσεις κι αν βάλεις, δε βοηθούν να τους επιβληθείς όταν δεν είσαι έτοιμος να πάρεις αποφάσεις. Οι συμβιβασμοί χωρίς τα συναισθήματα να υποτάσσονται και το σύμπαν ορμητικό να συνωμοτεί εναντίον σου. Ένας συνεχής πόλεμος. Όλα μέσα σου να κραυγάζουν να βγουν […]

  Ένα μικρό γεγονός μπορεί να σταθεί η αφορμή να θυμηθείς. Θα μου πεις σαν τι δηλαδή, πολλά θαρρώ και συνήθως όχι χαρούμενες στιγμές. Ένα συμβάν και ξεκινάει το πίσω μπρος του μυαλού, παρελθόν και παρόν. Εικόνες που θα ήθελες να διαγράψεις μα ο λογισμός δεν αφήνει, στιγμές που θα […]

Δυο καρδιές, ένεκα συνθηκών, ανταμώνουν από ένα μπαλκόνι. Ποιος εγκλεισμός; Πότε; Τι ώρα; Η καρδιά μου πετάει, στέκεται δίπλα σου. Μαθηματικά, τις χωρίζουν μερικά μέτρα. Ουσιαστικά, κανένα! Φτερουγίζει. Δεν τη φοβίζουν απογορεύσεις.  Στέκεται δίπλα σου. Μπαίνει στα μάτια σου. Μιλάει στο χαμόγελό σου.  Συγκρατείται μέσα στη θλίψη, πνίγεται και πνίγει […]