Monthly Archives: Μάιος 2020

Έφτασε η στιγμή του απολογισμού. Στο φινάλε κάθε κατάστασης πάντα επέρχεται ο απολογισμός της. Αυτή τη φορά είναι επίπονος, μα αναμενόμενος ή ίσως και πολύ προβλέψιμος θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς. Υπό την προϋπόθεση πως δε θα κρατούσα τα μάτια μου ερμητικά κλειστά. Μια τελειωμένη κατάσταση, βαφτισμένη ιδανική ευκαιρία. Ευκαιρία […]

Ζήσε τον έρωτα όπως του αξίζει. Στο κόκκινο! Στην υπερβολή του, στην υπέρβαση, στην υπέρμετρη ένταση, στην τρέλα του, σε όλα! Μη μετράς τα συναισθήματα με το σταγονόμετρο. Ούτε με το χάρακα. Αν ήρθες εδώ για να συναγωνιστείς αριθμούς και ζυγαριές καλύτερα μείνε στη γωνιά σου να κάνεις προσθαφαιρέσεις. Ο έρωτας δεν […]

Είναι ο θάνατος παιχνίδι παιδικό σε χέρια ενηλίκων, ανηλίκων, που την ψυχή τους θέλουν να γνωρίσουν.   Κρατάμε χρόνια μυστικά, και συναισθήματα σε παύση, λίγο πριν την μεγάλη καύση, τελειώσανε τα ιδανικά.   Κοντά στο εξωκλήσι του χωριού, στης Παναγιάς το όνομα, τα χέρια μου με ροδοπέταλα λευκά, ανοίξανε στον […]

1. ” – Δεν μπορείς να μου αρνηθείς τίποτε την ημέρα των γενεθλίων μου!”, απαντάει με αφοπλιστικό ψυχολογικό επιχείρημα η Νόρα. Αυτό ήταν. Τελικά, επιβεβαιώθηκε ο χειρότερός μου φόβος. Να μην μπορώ να λείψω για κανένα λόγο από τη γιορτή αυτή. “- Μα βρε κοριτσάκι μου, τόσες ώρες έχει η […]

Χωρίς εσένα είμαι σαν εκείνα τα ποιήματα. Τα άγραφτα, τα ανέμπνευστα, τα ημιτελή. Ένας μισοτελειωμένος στίχος ολάκερη μου η ύπαρξη. Μια ασταθής νότα μουσικής, η ζωή μου. Χωρίς εσένα μοιάζω με κάτι σμιλευμένες πέτρες. Από τη θάλασσα, από τον άνεμο, από το χάος. Χωρίς γωνίες, ολοστρόγγυλες και ανιαρές, σαν μια […]

Οι μεγάλοι έρωτες δεν τελειώνουν ποτέ. Μπαίνει μόνο μια άνω τελεία. Ένα σημαδάκι τόσο δα, ίσα ίσα για να ηρεμεί το μέσα μας, να ταΐζει τον τυφλό εγωισμό μας και να τον παραπλανά. Ποιος άλλωστε νοιάζεται για το αν είναι λίγο πιο πάνω ή πιο κάτω ζωγραφισμένη στη γραμμή του […]

Θάνος: Γεννήθηκε στην Αθήνα από αστική οικογένεια, σαν παιδί ήταν μοναχικός και αδιάφορος, μιλούσε λίγο και δεν παθιαζόταν με τίποτα. Στις σχέσεις του με τους συνομηλίκους δεν έπαιρνε πρωτοβουλίες, ήταν ανασφαλής και έμοιαζε άτολμος. Οι συμμαθητές τον έβρισκαν βαρετό και τον απέφευγαν. Μεγάλωνε και άθελα του μέσα στο μυαλό του […]

Μερικοί άντρες έχουν αυτό, το κάτι μαγικό. Το ραβδάκι του έρωτα. Που δε χρειάζεται να κάνουν πολλά για να είναι τόσο ερωτεύσιμοι. Πηγάζει από μέσα τους το αρσενικό. Έχουν εκείνο το βλέμμα, που όταν ανταμώσει το δικό μας, μας κόβεται η ανάσα. Κινούνται γύρω μας και ξεχνάμε τι εποχή έχουμε. […]

Έκαψες τα “φτερά” μου πριν καν αναπτυχθούν σωστά. Ήταν ακόμα μαζεμένα, τσαλακωμένα, δεν είχα προλάβει να τ’ ανοίξω. Κι ήρθες εσύ, φως δυνατό και με τύφλωσες. Κι έγινα απρόσεκτη και “πέταξα” στα τυφλά, μαγνητισμένη από τη λάμψη σου. Σαν τις πεταλούδες που μαζεύονται γύρω από τη λάμπα κι αργά ή […]

Το έλεγαν, μα δεν έδινα βάση. Όταν ξενερώσει το μυαλό, θα δεις την πραγματικότητα. Δίκιο είχαν τελικά. Αλλά δεν άκουγα, δεν ήθελα να ακούσω. Και τώρα ναι, αυτό το μυαλό που άφησα μέσα να μπεις σαν άνεμος και να αλητεύσεις σε κάθε δρομάκι, έκλεισε για σένα.   Πλήρωσα ακριβά την […]

Μέσα σε κάθε άνθρωπο κρύβεται ένα πληγωμένο παιδί, άσχετα εάν οι συνθήκες ζωής ήταν ευνοϊκές ή όχι. Απλά κάποια άτομα έχουν πιο πολλά τραύματα από κάποια άλλα. Όλοι γεννιόμαστε γεμάτοι αγάπη, αγνοί και καλοί, όμως μεγαλώνοντας, ανάλογα το περιβάλλον, διαμορφώνεται ο καθένας ξεχωριστά με προγραμματισμούς και πεποιθήσεις. Θεωρώντας σωστά πράγματα […]

Στη μέρα μου θέλω να δώσω χρώμα και να ταξιδεύω σε νέα μονοπάτια. Οι νύχτες έτσι κι αλλιώς όλες ίδιες είναι. Μαύρες κι άραχνες. Γι’ αυτό ο κόσμος κοιμάται το βράδυ, για να μην τους θλίβει η μαυρίλα τους. Δεν ζητάω πολλά. Μια βόλτα στη θάλασσα με τον αέρα σύμμαχο […]

Υποκρίνονται οι άνθρωποι μάτια μου. Ψέμα παντού, σπανίζει η αλήθεια πλέον, γεμίσαμε από ψεύτικους ανθρώπους με πλαστικά συναισθήματα.  Υπό εξαφάνιση η αυθεντικότητα. Δήθεν ενδιαφέρον, δήθεν σχέσεις, όλα για το φαίνεσθαι.   Αξίες χαμένες σε μια κοινωνία που βαδίζει με περίεργους ρυθμούς. Άνθρωποι μόνοι, χωρίς χαμόγελο μέσα στη μοναξιά τους. Άνθρωποι […]

Την ονόμασαν καραντίνα. Στην αρχή έκλεισαν τα σχολεία… Έπειτα έκλεισαν οι καφετέριες, οι δημόσιες υπηρεσίες, τα κομμωτήρια και όλα τα υπόλοιπα μαγαζιά… Ο κόσμος τριγυρνούσε άσκοπα στους δρόμους γεμάτος απελπισία και οργή. Μέχρι που έκλεισαν και οι δρόμοι… Και τότε έκλεισαν με έναν δυνατό κρότο οι πόρτες των σπιτιών και […]

Νύχτα μου, απόψε, τις ρωγμές του χρόνου γιάτρεψε, να μην υπάρχει παρελθόν, ούτε μέλλον αβέβαιο! Με κούρασαν οι άνθρωποι, νύχτα μου, να ξέρεις! Με στράγγιξαν του κόσμου οι καλοσύνες! Έπεα πτερόεντα, μόνο για το καλό μου. Ανούσιες συναναστροφές και σκόρπιες συζητήσεις, που αύριο κανείς δε θα θυμάται… Συναισθήματα που σφαγιάσθηκαν […]

Τι σου ζητώ κι εγώ θα αναρωτιέσαι. Μα να μ’ αγαπήσεις. Μια στάλα ευτυχίας να νιώσω και εγώ, που τόσο λαχταρώ. Δύο χέρια τρυφερά γύρω μου να τυλιχθούν, να μου ζεστάνουν την καρδιά. Μια κουβέντα όλο μέλι να με ανεβάσει ψηλά. Ένα χάδι, να νιώσω πως ακόμη υπάρχω. Αγάπα με, […]

Άλλη μια νύχτα δίχως εσένα. Δίχως τις λέξεις σου.  Δίχως την προσμονή σου. Χωρίς να δύναμαι να ακουμπήσω το χάδι μου πάνω στη μεταξένια σου ψυχή.   Πού να ‘σαι; Σε νοιάζονται άραγε; Σε φροντίζουν;  Σ’ αγαπάνε; Βρίσκουν μαθές τον τρόπο να σπάνε τη βιτρίνα σου, να διαπερνάνε το κρυστάλλινο […]

Αν με ρωτήσεις τι χρώμα έχει η οπτική μου για τη ζωή και για τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι τα πράγματα, η απάντηση μου θα είναι ροζ. Πώς προέκυψε αυτό; Εύλογα θα με ρωτήσεις, αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να στο αιτιολογήσω. Μάλλον έτσι γεννήθηκα, με μια μαγική σκόνη που με περιέβαλε […]

Ξύπνησα πολύ νωρίς. Η μέρα δεν είχε ακόμα χαράξει. Η Πωλίν με βρήκε την ώρα που έβαζα τις τελευταίες μου πινελιές. Κρατούσε μια κούπα ζεστό καφέ και πλησίασε αθόρυβα κοντά μου. Έμεινε σκεπτική  να περιεργάζεται τον πίνακα. «Γιατί τόσο μαύρο;», με ρώτησε. Η αλήθεια είναι πως είχα επηρεαστεί από το […]

Σήμερα κλείνεις τα πέντε. Σε κανονικές συνθήκες θα πήγαινες στα προνήπια, να παίξεις και να μοιραστείς τη χαρά σου με τις φίλες σου και τους φίλους σου. Το Σάββατο θα κάναμε ένα μεγάλο πάρτι και θα έσβηνες τα πέντε κεράκια με αυτούς που θα καλούσες. Το σπίτι θα πλημμύριζε με […]

Μωρέ, που θα πάει; Θα μεγαλώσω κάποτε.   Και θα μάθω να ξεχωρίζω το καλό απ’ το κακό. Και θα μάθω να μην κάνω λάθη. Και κυρίως να μην επαναλαμβάνω τα ίδια λάθη. Θα μάθω πως όλοι οι άνθρωποι δε σκέφτονται και δεν αντιδρούν όπως εγώ, δεν αντιλαμβάνονται και δεν […]

Γύρισα λίγο αργά εχθές στο σπίτι, αλλά αυτή τη φορά δε με περίμενε κανείς. Ανοίγοντας την πόρτα, ένα ερέθισμα διέγειρε ηδονικά την όσφρησή μου. Διέσχισα βιαστικά το διάδρομο για την κουζίνα, γιατί νόμιζα ο αφελής πως θα σε δω και πάλι εκεί, να στέκεσαι και να μου μαγειρεύεις. Δε θα […]

Το σκοτάδι έχει πέσει σαν κουρτίνα πάνω από την πόλη σημαίνοντας το τέλος της ημέρας. Είναι η ώρα που ο κόσμος μαζεύεται στα σπίτια του. Τα περιπολικά όπου να ‘ναι θα κάνουν την εμφάνισή τους στις γειτονιές και στις λεωφόρους. Είναι ακριβώς η ώρα που η Μέλη διασχίζει το δρόμο […]

Υπάρχει μια λέξη στον κόσμο αυτόν τόσο απλή, μα συνάμα τόσο δυνατή. Αξίζει το σεβασμό όλων μας και δεν είναι άλλη από αυτή της μητρότητας. Είναι η αρχή όλων. Όλοι μας ξεκινήσαμε μέσα από τη μήτρα, για να καταλήξουμε σε αυτό που είμαστε σήμερα. Η έννοια της μητέρας, για κάθε […]

Καλώς ήρθες, Ιούδα. Έλα για ένα ποτήρι λευκό κρασί. Κάτσε απέναντί μου, ώστε όταν με κοιτάς, στην ψυχή σου να βλέπω την ψυχή μου. Αν δεν προδώσεις τον εαυτό σου πολλάκις, πώς θα οδηγηθείς στη βασιλεία του Θεού σου; Κι άσε το δήθεν σταυρό που κουβαλάς χρόνια και χρόνια. Ο Θεός […]