Μικρές ιστορίες

Ο Ανδρέας απολάμβανε τα πρωινά της Κυριακής με καφέ και μια βόλτα ανάμεσα σε λουλούδια. Έβγαινε από το σπίτι του, διέσχιζε τον μικρό δρόμο απέναντι,...

Το απέφευγα όπως ο διάολος το λιβάνι. Δεν ήθελα με τίποτα να το ανοίξω. Ήταν σαν να άνοιγα την ίδια ώρα πληγές. Έτσι το είχα...

  Της είχε δώσει ραντεβού στο Θησείο, παράλληλα με τις γραμμές του ηλεκτρικού. Είχε σκοπό μετά τη συνάντησή τους να την πήγαινε στο αγαπημένο της...

Η κηδεία της Ελπίδας είχε μεγάλη επιτυχία παρ’ όλη την πανδημία. Άλλωστε τα τραγικά γεγονότα που θα μπορούσαν να φτάσουν στις ειδήσεις αποτελούν πόλο έλξης...

Ήταν κιόλας η πρώτη εβδομάδα του Σεπτέμβρη. Η Λυδία χαμογελούσε με τα ανέλπιστα γεγονότα που είχαν συμβεί στη διάρκεια του καλοκαιριού. Όσο θυμόταν πόσο πικραμένη...

Η μέρα εκείνη είχε φθάσει. Τα χιλιόμετρα των συζητήσεων έκοβαν το νήμα του φίνις. Με γρήγορες κινήσεις, κοίταξε επίμονα τον εαυτό της στον καθρέφτη, καθώς...

Ι: Η Σμαρώ, όταν πήρε την απόφαση να στεφανωθεί τον Σαράντη ήξερε πάνω κάτω τα προβλήματα που θα καλείτο να αντιμετωπίσει όντας είκοσι χρόνια μικρότερή...

Έμεινε ορφανός δέκα χρονών και από τότε άρχισε να δουλεύει όπου ήταν δυνατό. Με τον θάνατο του πατέρα του είχε τελειώσει και η ευτυχία της...

Είδα. Είδα να πέφτω σε μια δίνη. Δίνη απύθμενη. Όχι. Δεν ήταν από νερό, φωτιά η αέρα. Διέκρινα δύσκολα, αλλά σύντομα καθαρά, ένα ατελείωτο μωσαϊκό...

Η Δανάη σαν παιδί αλλά και σαν έφηβη, έβλεπε με εμπιστοσύνη τους ανθρώπους. Ήταν καλοπροαίρετη και ανοιχτή χωρίς επιφυλάξεις, ταυτόχρονα όμως ήταν και έξυπνη και...

  Της Λευκοθέας Μαρίας Γκολγκάκη Έκατσε να κοιτάζει τη φωτιά, και στις στάχτες που είχαν αφήσει πίσω τους μερικά στριμμένα κλαδιά, μπορούσε να διακρίνει την...

‘’Δεν υπάρχει τίποτα πιο δύσκολο για έναν πραγματικά δημιουργικό ζωγράφο από το να ζωγραφίσει ένα τριαντάφυλλο, γιατί πρέπει πρώτα να ξεχάσει όλα τα τριαντάφυλλα που...

Την αγάπησε άραγε ποτέ αληθινά, ή απλά υπήρξε η γέφυρα για το δικό του απέναντι; Πολλές φορές έπιανε τον εαυτό της να μονολογεί και εκατοντάδες...

Ι: Θα ήταν βραδάκι Πέμπτης όταν η Φωτούλα με πήρε τηλέφωνο κλαίγοντας. Δυσκολευόταν να ανασάνει και οι λέξεις έβγαιναν πολύ δύσκολα από το στόμα της....

Ι: Η Δρόσω δεν κληρονόμησε το ταλέντο της γιαγιάς στη ραπτική. Όχι. Της Δρόσως δεν έπιαναν τα χέρια της. Περνούσε ώρες ατελείωτες και μέρες ακόμη...

Γνωρίστηκαν όταν ο Φαίδωνας ήταν είκοσι έξι ετών και η Μάρθα δεκαεννέα. Οδηγήθηκαν στο γάμο σε λίγο χρόνο από τη γνωριμία τους γιατί «τι θα...

I: Το κεφάλαιο «άντρες» το είχα κλείσει μέσα μου. Για σιγουριά, κρέμασα λουκέτο και πέταξα το κλειδί. Από το γάμο μου κράτησα μόνο τη Μελίνα....

Ζούσε χαρούμενα παρά τις παραπανίσιες εργατοώρες, τον περιορισμένο ελεύθερο χρόνο και την έλλειψη οικογένειας. Αν και για κάποια άλλη γυναίκα ίσως αυτό να αποτελούσε πηγή...

Έβγαλε τα παπούτσια που της πλήγωναν τις φτέρνες και τα πέταξε χωρίς δεύτερη σκέψη κατευθείαν στον κάλαθο με τα άχρηστα. “Τέρμα οι πληγές!”, είπε φωναχτά...

Λίγο πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς η Γαβριέλα είχε φτάσει στη Χάλκη. Ένα μικρό νησάκι στο σύμπλεγμα των Δωδεκανήσων, με περίπου πεντακόσιους κατοίκους. Η...

Δεν έχω νιώσει περισσότερο γυμνή στη ζωή μου. Εκτεθειμένη. Ντράπηκα όταν αντίκρισα για πρώτη φορά μετά από είκοσι χρόνια το απρόσωπο τσιμέντο του πορτοκαλί κτιρίου...

Ήταν Κυριακή πρωί. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη. Ότι πρέπει για βόλτα, συλλογίστηκα. Ετοιμάστηκα και βγήκα να περπατήσω στη θάλασσα, το μόνο μέρος που με ηρεμεί...

“Θα σε περιμένω”, ψιθύρισε κλείνοντας την πόρτα πίσω της. Επιβεβαιώνοντας για ακόμη μια φορά τη σκέψη πως αυτός και μόνο αυτός, ήταν ο άνθρωπός της....

Πάνω στα βράχια των θαλασσών ζούσε. Πλάσμα παράξενο, με μακριά μαύρα μαλλιά που έντυναν το σώμα της. Και ολημερίς κεντούσε παραμυθία με κοχύλια και φύκια...

Αυτούς που λέτε «ανυπότακτους» είναι αυτοί που κάποτε υποτάχθηκαν απόλυτα σε κάποιον εκλεκτό.   Αυτούς που λέτε «απείθαρχους» είναι αυτοί που πειθαρχήθηκαν στο παρελθόν από...