Μεταξύ μας

Μη με ρωτάτε γιατί, δεν ήταν δύσκολο να την ξεχωρίσω από το πλήθος. Από τα πρώτα μας κιόλας κοινά λεπτά, αφύπνισε εκείνη την κοιμισμένη μέσα...

Πόσο απίθανα σενάρια σου έμοιαζαν τότε, όλα εκείνα που έζησες, για θυμήσου. Πόσο πολύ αντιδρούσαν όλα μέσα σου, από άμυνα και άρνηση, στο ενδεχόμενο και...

Φθινοπώριασε. Αγαπώ το Φθινόπωρο. Τα κίτρινα φύλλα, τα κόκκινα, τα καφέ, τα πορτοκαλί.  Αφήνουν το τελευταίο τους χτυποκάρδι στα ξερόκλαδα των δέντρων, αγκιστρώνονται σε μια...

  Δυο άνθρωποι σε λάθος συγκυρίες, λάθος περιστάσεις και απέναντι σε ένα μεγαλοπρεπές όχι δεν πρέπει. Αυτό λοιπόν είναι το πιο δύσκολο και το πιο...

Εκείνο το βράδυ είχα στήσει καβγά με τις λέξεις μου. Τις κατηγόρησα ευθέως για τη δειλία τους να μην παρουσιάζονται όταν υπάρχει άμεση ανάγκη. Ανοίξαμε...

Αν στη ζωή μου θυμάμαι κάτι καλύτερα από την παιδική μου ηλικία είναι η φωνή εκείνη της μητέρας μου. Ακόμα και τώρα αντηχεί μέσα στ’...

Αγαπημένη μου δασκάλα, Σου γράφω αυτές τις γραμμές για να σου πω τις σκέψεις μου τώρα που ανοίγουν και πάλι τα σχολεία. (Και για να...

Το ξυπνητήρι χτυπάει με τον συνηθισμένο ενοχλητικό ήχο. Σκέφτεσαι για μια ακόμη φορά να τον αλλάξεις σε ένα τραγούδι που ίσως βοηθήσει να ξεκινήσεις λίγο...

Θα ήθελα να σε ρωτήσω αν με ξέρεις. Με γνωρίζεις καιρό τώρα, μα με ξέρεις; Μάλλον όχι, θα απαντήσω για λογαριασμό σου. Βλέπεις, δεν μου...

Θέλω να σου μιλήσω. Στέκεσαι απέναντι μου, με ζυγίζεις με τα καθάρια μάτια σου, μα δε μ’ ακούς. Αυτό ήταν ανέκαθεν το πρόβλημα μας. Εσύ...

Βρέθηκα σε μια παραλία γεμάτη χρώματα. Περπατούσα πάνω της με τα πέλματα γυμνά. Ένιωθα το τρέμουλο καθώς η θάλασσα διεκδικούσε τα βότσαλα της κάτω από...

Δε γίνεται όλοι να θέλουν το κακό σου. Δε γίνεται όλοι να πιστεύεις ότι σε κατηγορούν. Δε γίνεται όλοι να σε πολεμούν.  Δε γίνεται μόνο...

Μπήκε στο αμάξι της με διάθεση που της προέτρεπε το αντίθετο. Έσερνε τα βήματά της. Οι κινήσεις της αργές, νωχελικές. Έβγαλε τα κλειδιά από την...

  Εγώ; Ένα πάθος να ζητάω να ζήσω, να πιστέψω και να αλλάξω την άχρωμη ζωή που ντύθηκα σαν δανεικό ρούχο που δεν μου ταιριάζει....

Σύμβολο που κουράστηκα να βλέπω. Σε κάρτες επαγγελματικές, σε ταμπέλες, σε προθήκες. Ποτέ δεν ήθελα να βάλω στη δική μου κάρτα αυτή τη μπακαλίστικη κλασικουριά....

Ανεμοδαρμένα κύματα. Λικνιζονται σε χορούς από χώρες άγνωστες. Και εγώ, κάθομαι και κοιτώ. Κοιτώ εκείνη. Το μαύρο μου παλτό ξεπλένει από τις τσέπες μου. Όλα...

Εκείνος σε κάποιον Βορρά. Εκείνη σε κάποιο Νότο. Ανάμεσά τους χιλιομετρικές αποστάσεις, επιθυμίες και λέξεις. Χιλιάδες, εκατομμύρια λέξεις, λέξεις σαν πεφταστέρια τις νύχτες, σαν ήλιοι...

Δυστυχώς οι ανεγκέφαλοι εκτός την χαζομάρα τους που τους έχει κάψει κάθε κύτταρο, έχουν κάτι ακόμη για να μας υπενθυμίζουν πόσο καλά κάναμε και τους...

Έφυγες, βρήκες επιτέλους το θάρρος μετά από χρόνια ολάκερα χαμένη μέσα σε μια ζωή όπου ήσουν μια σκιά. Του εαυτού σου η σκιά.   Προχωράς...

Άφησε με να σου πω κι απόψε, γι’ ακόμα μια φορά, τι ονειρεύομαι κρυφά. Τι είναι εκείνο που έχει λείψει κι απ’ τη δική μου...

Σεπτέμβριος 2016 – Σεπτέμβριος 2019. Τρία χρόνια διαδικτυακής γραφής. Τρία χρόνια καθημερινής περιήγησης στο διαδίκτυο, περιπετειώδους διείσδυσης στα άδυτα αμέτρητων διαφορετικών ψυχών, αλλά και άγριας...

Οι άνθρωποι μόνο όταν γνωρίσουν την ατόφια, αληθινή και αγνή πλευρά της ψυχής τους, είναι πραγματικά και αστείρευτα, ευτυχισμένοι. Όταν βυθίζονται στα απομεινάρια των καταστάσεων...

Μεγαλώσαμε και αλλάξαμε πολύ. Η ζωή μας πίκρανε και αυτό που κατάλαβα με το πέρασμα του χρόνου είναι η θέληση μας για φυγή. Να τρέξουμε...