Monthly Archives: Ιούνιος 2019

Λέξη καθοριστική και απόλυτη, που δηλώνει πρόθεση και συναισθήματα μαζί. Που «κλειδώνει» αποφάσεις. Στάση ζωής, μια λεξούλα με μόνο τρία γράμματα, που ανάλογα με τον τρόπο που θα ειπωθούν, θα δημιουργήσουν έκρηξη ή ανακούφιση! Θα προκαλέσουν χαρά ή λύπη. Θα καταλαγιάσουν τον θυμό ή θα φουντώσουν την απογοήτευση. Μα μπορεί […]

Κάθε βράδυ, ελπίζω πως το φως της Σελήνης θα με σώσει. Και κάθε βράδυ απογοητεύομαι, γιατί πάλι με επισκέφτηκες στο όνειρο μου. Και απογοητεύομαι ακόμη περισσότερο όταν ξυπνάω και η πρώτη μου σκέψη είναι πως δεν ήθελα το όνειρο να τελειώσει, και η δεύτερη πως εκεί είναι το μόνο μέρος […]

Έχεις κάτι άγνωστο. Σκοτεινό. Μυστηριακό. Μελαγχολικό. Ανεξήγητο. Μακρινό. ‘Απιαστο. Ερωτικό. Βαθύ. Σιωπηλό και ταυτόχρονα ξεσηκωτικό.  Κάτι μεθυστικό που σαν σκορπίζονται οι λέξεις μπλέκονται επάνω σου. Στα μαλλιά σου. Στις αμυγδαλωτές ράχες των ματιών σου. Και αναπνέουν οι νύχτες από το άρωμά σου. Με μια πρόθεση αφαιρετική αφού η ομορφιά δεν […]

Έκλεισα το στόμα σου, για να μη χαλάσεις τη στιγμή μας, το φιλί μας. Το τράβηξες σιγά σιγά προς τα κάτω κι άρχισες να μου πετάς ανοησίες. Έγραφες τον επίλογό μας κάπως έτσι: Μου μιλούσες για παλιούς έρωτές σου, για κολλήματά σου, για ανασφάλειές σου, για μπλοκαρίσματά σου. Μου αράδιαζες […]

Περί τέχνης ο λόγος σήμερα. Μια λέξη που χρησιμοποιούμε κατά κόρον στην καθημερινότητα και στις συζητήσεις μας. Ένας χαρακτηρισμός τον οποίο προσδίδουμε σε έργα και δημιουργήματα. Πόσες φορές δεν αναφωνήσαμε με θαυμασμό: “Μα αυτό είναι ένα έργο τέχνης!”. Τι ονομάζουμε όμως τέχνη; Είναι η δραστηριότητα εκείνη που παράγει έργα τα […]

Κι εγώ εδώ. Μακριά σου… Κι όμως ακόμη σε κυνηγάω. Τρέχω να πιάσω τις σκέψεις σου. Να μη μπορούν να μου κρυφτούν. Αρκετά φόρεσαν τη μάσκα της αδιαφορίας και του αστεϊσμού, αρκετά κράτησε η ρεαλιστική υποκρισία της αβέβαιης βεβαιότητας, της αόριστης παρουσίας που επιζητά την απόλυτη ταύτιση. Σαν πολυφορεμένο απόφθεγμα […]

Ψευτοανδρισμό έχει ο δήθεν άντρας, αυτός που διακατέχεται από ένα σύνδρομο ψεύτικης ανωτερότητας σαν άντρας.  Έχει όμως βαθιά άγνοια για το τι σημαίνει πραγματικά να είσαι άντρας. Ο ψευτοάνδρας, συνήθως οδηγάει ακριβά αυτοκίνητα, φοράει ατσαλάκωτα πουκάμισα ξυπνάει στις δώδεκα το μεσημέρι και δεν ξέρει τι σημαίνει δουλειά και παραγωγικότητα.   […]

Είμαι άνθρωπος των άκρων. Την μετριότητα ποτέ δεν την αγάπησα. Τις μέσες οδούς ανέκαθεν τις θεωρούσα ανιαρές και τις απέφευγα γιατί τα στενά τους όρια με γέμιζαν αμφιβολίες. Όταν έβλεπα καπνό ή θα καιγόμουν στη φωτιά του ή θα γυρνούσα την πλάτη μου και με γρήγορες δρασκελιές θα απομακρυνόμουν. Στιγμή […]

Αναρωτιέμαι αν θα μπορέσω ποτέ μου να μπω, στο μυαλό μιας γυναίκας.  Να καταλάβω επιτέλους αυτό το “τίποτα” που απαντάει στην ερώτηση μου “τι έχει”. Μα έχει κάτι, είμαι σίγουρος, αλλά δε μου το λέει.   Και προσπαθώ να μαντέψω τι της είπα, τι της έκανα, μα άκρη δε βγάζω.  […]

Να χαίρεσαι όταν κλαις άνθρωπε. Από τα δάκρυα να χτίζεις δύναμη. Βγες στο δρόμο και φώναξε. Πολέμα με εκείνους που σου έταξαν επιβίωση και όχι ζωή! Τόλμησε να γευτείς την κόλαση. Αυτή θα είναι άλλωστε η αφετηρία σου και όχι η φωτιά που θα σε κάψει. Μη φοβηθείς να πονέσεις. […]

Μεγάλωσα. Αλλάξανε οι έννοιες μου, τα πράγματα που με επηρεάζουν πια, αυτά που επιλέγω να δώσω σημασία. Καμιά φορά αναζητώ την ανέμελη ζωή και τον παλιό μου εαυτό, μα και οι δυο βρήκαν τρόπο να κρυφτούν χωρίς να αποχαιρετήσουν. Αλλάξανε και οι σχέσεις μου. Έγινα επιλεκτική. Επιλέγω σε ποιον θα […]

Φορούσε τη φρεσκοσιδερωμένη μπλε στολή. Έδενε πίσω τα μαλλιά και στερέωνε προσεκτικά το καπελάκι στο κεφάλι της. Περνούσε ένα κόκκινο κραγιόν στα χείλη. Έβαζε τις μαύρες γόβες και περνούσε στον ώμο της την τσάντα. Την έβλεπε ο Θεός τα πρωινά να περπατάει στο δρόμο για τη δουλειά και της χαμογελούσε. […]

«Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσὶ, μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς». Και σε μετάφραση… «Mη δώσετε αυτό που είναι άγιο στα σκυλιά, ούτε να ρίξετε τα μαργαριτάρια σας μπροστά στους χοίρους, μήπως τα καταπατήσουν με τα […]

Μεγάλη κουβέντα και σκληρή θα μου πεις. Μα στο λέω με το χέρι στην καρδιά και με όση αγάπη έχω μέσα μου για τα παιδιά. Φυσικά, εύλογα και ίσως θυμωμένα θα μου πεις “δεν είσαι μάνα και δεν έχεις δικαίωμα να φέρεις λόγο”. Αλλά εδώ θα σου απαντήσω έχοντας πλήρη […]

Γιατί δεν έρχεσαι;   Ποιός άνεμος κόντρα σε φυσά και δεν μπορείς  να φτάσεις ως εμένα;    Ποιά καταιγίδα σου πετάει αστραπές και τρομαγμένος τις πόρτες σου σφραγίζεις;   Φυλακισμένο, ποιός φόβος σε κρατά, βαθιά μέσα στην άχαρη ερημιά σου;     Πού είσαι;   Σε ποιούς δρόμους πολύβοους βαδίζεις, μα […]

 Φιδίσια ρούχα κέντησε η μοίρα η κακιά. Ξυπόλητη η αγάπη μου,εξόριστη απ το σύμπαν. Έστρωνα χίλιους στεναγμούς,επάνω να περάσεις, δρόσιζα τα χαμόγελα,να πιεις να ξεδιψάσεις. Γιοφύρια ένωνα ηδονής στον ουρανό να φτάσεις, και στην αιωνιότητα έρωτα να κραυγάζεις. Παγίδα έστησε η χαρά, συρματοπλέγματα θηριά, τραυμάτισε τα χρώματα με μαύρο που […]

Την ξέρεις;  Είναι αυτή η γυναίκα που στα μάτια των περισσότερων αντρών φαντάζει ένα αγρίμι. Κάτι απλησίαστο και ένα στοίχημα κατάκτησης που όμως ποτέ δεν πρόκειται να κερδίσουν. Γυναίκα με μπέσα, λόγο και τιμή. Χαστούκισε τον εαυτό της άπειρες φορές.   Εκεί, εκείνα τα βράδια που επέλεγε να παίρνει αγκαλιά […]

Κατέβηκα να πάρω κάτι. Ακούω φωνές καθώς κατεβαίνω, αλλά δεν δίνω σημασία. Βγαίνω έξω και βλέπω ένα φορτηγό μεταφοράς και τρεις άντρες, εκ των οποίων οι δύο τσακώνονται. Δεν μου πέφτει λόγος, αλλά κάτι με τράβηξε να μιλήσω. -Καλησπέρα, υπάρχει κάποιο πρόβλημα, τους λέω. Ο μεταφορέας, δεν απαντάει. -Ναι υπάρχει […]

Περπατούσα στην Ερμού χαζεύοντας τις βιτρίνες. Με τσέπες άδειες και πορτοφόλι μόνο με λίγα ψιλά. Τίποτα δεν θα αγόραζα μόνο για βόλτα και χάζι θα ήταν αυτή η βόλτα. “Γαμώτο, που είναι εκείνες οι εποχές που έμπαινα στα μαγαζιά και τα σάρωνα όλα;” σκέφτηκα συνοφρυωμένη. “Πεινάω” ακούστηκε πίσω μου μια […]

Μην δηλώνετε ενάρετοι και μην σταυρώνετε τα χέρια για να κρατήσετε τα προσχήματα. Τολμήστε να βγείτε στην αρένα.  Είναι γραφτό τα μάτια μας να φανερώνουν τα κρυφά μονοπάτια της σκέψης μας. Αναγκαίο κακό στην ζωή τα λάθη, τα πάθη, οι αμαρτίες, οι κακίες και οι καλοσύνες. Τώρα δεν ξέρω σε […]

Χαίρετε. Μια από τις ασχολίες που κάνουν ενδιαφέρουσα τη ζωή ή τουλάχιστον τη δικιά μου τη ζωή είναι η παρατήρηση, καταγραφή και επεξεργασία των παραδόξων. Για παράδειγμα λατρεύω τη φράση του νομπελίστα Σάμουελ Μπέκετ « Όταν είναι κανείς μέσα στα σκατά μέχρι το λαιμό, δεν του μένει τίποτε άλλο παρά […]

Ξύπνησες και σήμερα, μα όλα μοιάζουν μουντά, βαρετά και άσκοπα. Είναι μια ακόμη συνηθισμένη μέρα. Σηκώθηκες από το σκληρό κρεβάτι σου, έκανες μπάνιο και ετοιμάστηκες για την δουλειά. Εκεί θα προσφέρεις μερικά ψεύτικα χαμόγελα και ίσα-ίσα θα ανταλλάξεις δυο προτάσεις. Ξέχασες πόσο ελεύθερος ένιωθες μικρός, πως η ζωή φάνταζε ένα […]

Κάπου εκεί καταμεσής, στου δρόμου σου τη ρότα,  το μονοπάτι σου άρχισε να γίνεται στενό.   Το έδαφος αγρίευε, γεμάτο πέτρες κοφτερές,  αγκάθια και ραγισματιές.   Μα “θα προλάβω” έλεγες κι όλο χαμογελούσες.   Κι αν το λιοπύρι σ’ έκαιγε κι αν σ’ έγδερνε η παγωνιά,  εσύ εκεί, στο πείσμα […]

Εκείνο που δε σου έμαθε ποτέ κανείς, είναι ότι η παροιμία που θέλει τον σκοπό να αγιάζει τα μέσα, οπουδήποτε αλλού παρά στη δική σου περίπτωση αναφέρεται. Η δικαιολογία δηλαδή με την οποία φιμώνεις εκείνη τη μικρή φωνούλα που σφαδάζει μέσα σου επίμονα έπειτα από κάθε σου “απάτη”, περισσότερα προβλήματα […]

Μια ζεστή ανάσα χαϊδεύει τον λαιμό μου. Ήρθες κι απόψε. Σε περίμενα, πάντα σε περιμένω. Κάθε βράδυ σου παραδίνομαι και κάθε φορά με αγγίζεις δίχως καν να μ’ ακουμπάς. Δεν αγγίζεις το κορμί μου κι όμως, αυτό ριγεί και μόνο στην ψευδαίσθηση της παρουσίας σου. Η ψυχή μου σπαρταρά στη […]