2020

Τον τελευταίο καιρό πνίγονται οι άνθρωποι. Ολοένα και αυξάνονται τα ανθρώπινα, συναισθηματικά ναυάγια, Και δε θέλουν να σωθούν. Τους βλέπεις από μακριά, δεν έχουν καμιά...

Στα καλντερίμια του Θεού, ο θάνατος δε βρήκε τον Ευθύμη. Ήτανε μοναχός από τα δεκαοκτώ και μια ζωή στο μοναστήρι.   Λίγο πριν την τελευταία...

Θέλω να πετάξω. Να πετάξω από πάνω μου δεσμούς και έξεις. Να αποδεσμευτώ από τα λάθη που με στιγμάτισαν και να ξεχάσω όσα με μαστιγώνουν...

Πόσοι μόνοι υπάρχουν σε μια πόλη; Πόσοι κλαίνε τώρα; Πόσοι γελάνε τώρα; Πόσοι αγωνιούν τώρα; Πόσοι ερωτεύονται; Πόσοι ονειρεύονται; Πόσοι απελπίζονται; Πόσοι κοιμούνται;  Πόσοι θυμούνται;...

Σπίρτα οι στιγμές μας, ανάβουν διάσπαρτα στο άγνωστο και βαθύ σκοτάδι της ζωής μας. Σε κάποια χέρια χαρίστηκαν πολλά, αβίαστα και απλόχερα, όμως σε άλλα...

Ήταν δεμένοι μεταξύ τους, ήταν ξεχωριστοί άνθρωποι η Αγάπη και ο Ιάκωβος, γι’ αυτό και όταν μπήκε το τρίτο πρόσωπο ανάμεσά τους, όλοι ξαφνιάστηκαν. Είχαν...

Έσταξα αίμα για να αποκτήσω την ελευθερία μου. Αποφάσισα βίαια κάποια στιγμή να αποσυρθώ από το πλήθος, να σταματήσω να εξαρτώμαι από όλο αυτό το...

Ο μυθικός φοίνικας, πουλί της αρχαιότητας, ήταν αυτός που ξεχώριζε και μέχρι και σήμερα διαφέρει από όλα τα πλάσματα που έχουν περάσει από αυτό τον...

Μια ολοζώντανη μνήμη έμπηξε το κεντρί της στο σώμα μου στην προσπάθειά της να υπερνικήσει την απουσία. Με το τσίμπημα αναβλήθηκε ξεραμένο αίμα στιγμών λησμονημένων....

Πόσος καιρός έχει περάσει από τότε που ευχαρίστησες τη ζωή για αυτά που έχεις; Σου φαντάζουν αιώνες από εκείνη τη φορά που ένιωσες περήφανος για...

Το καμπαναριό της εκκλησίας του χωριού στεκόταν πάντοτε αγέρωχο. Από μικρό παιδί αισθανόμουν ένα ανεξήγητο δέος κάθε φορά που το συναντούσα στο διάβα μου. Η...

Δε μετανιώνω για αυτά που κάνω, ούτε για το τίμημα που θα πληρώσω στο τέλος της διαδρομής. Πάντα ο λογαριασμός είναι πολύ μεγαλύτερος από ότι...

Δεν είναι που ήρθες, είναι αυτά που έφερες μαζί σου. Δεν είναι που έφυγες, είναι αυτά που πήρες φεύγοντας. Ένα τρομαγμένο αγρίμι είχες ανταμώσει με...

  Μαύρα χρώματα και γκρι αποχρώσεις, μιας ατμόσφαιρας σχεδόν α-συναισθηματικής. Όλο το μαύρο καταλάγιαζε, μόλις άνοιγε το παράθυρο. Εκείνος ο φρέσκος, δροσερός αέρας, ήταν το...

Η συνείδηση μπορεί να ναρκώνεται και να σιωπά για καιρό. Κάποτε όμως ξυπνά, τινάζει τις σκόνες από πάνω της, ρίχνει νερό στα μούτρα της για να συνέρθει,...

Κάθε μέρα τη βλέπω στο ίδιο σημείο. Σε ένα βρώμικο σπασμένο πεζούλι, απλώνει το ταλαιπωρημένο ισχνό κορμί της περιμένοντας το τίποτα και τον κανένα. Στην...

Πέφτει σιγή πάνω στη γη ξαφνικά. Ο καθένας γελάει αλλόκοτα και περίεργα. Λες και τούτος εδώ ο πλανήτης βάλθηκε να σταματήσει τη λειτουργία του και...

Όσο μεγαλώνεις ο κλοιός των ανθρώπων γύρω σου ολοένα και στενεύει. Όλοι είναι τόσο απασχολημένοι με τις υποχρεώσεις τους και τα προβλήματα τους, που ξαφνικά...

Από της γειτονιάς το μικρό βιβλιοπωλείο  αγόρασα χρωματιστές ράβδους πλαστελίνης.    «Για το παιδί;», με ρώτησαν.  «Για το παιδί», τους είπα.    Γύρισα ανυπόμονη στο...

Τι να μου δώσεις άλλο, αντίο, είπαμε, μεγάλο. Αλήθειες και φωνές, πικρία με σιωπές.   Κηδεία του εαυτού, φροντίδα είναι.   Στα πόσα αντίο φεύγεις,...

Στη γωνία της Αγ. Ιωάννου και Μασσαλίας, σε ένα διώροφο κτίσμα, στεγάζεται ο ραδιοφωνικός σταθμός που εργάζεται η Μάρθα. Στη δουλειά της έρχεται πάντα προετοιμασμένη,...

Πάνω σε ένα λεωφορείο χωρίς προορισμό. Σε τέσσερις τροχούς που γυρνούν ασταμάτητα τρέχοντας προς το άγνωστο. Προσπαθούν να το φτάσουν, να το αγγίξουν. Με παρασύρουν...

Να ερχόσουν και όλα θα ήταν αλλιώς. Ποτέ ξανά τριγύρω σκοτάδι, μονάχα ένα υπέροχο, ζεστό, άπλετο κι εκτυφλωτικό φως θ’ αγκάλιαζε τη στιγμή μας. Όχι...

Είναι δύσβατος ο δρόμος της μοναχικότητας. Προϋποθέτει άριστη σχέση με τον εαυτό σου και καλλιεργημένο νου, πνευματική ανύψωση και αυτοεκτίμηση. Χρειάζεται, ο ψυχικός σου κόσμος...

Μέσα στο πλήθος, ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους σε είδα, σε αναγνώρισα. Σε ένιωσα άλλωστε πριν καν κοιτάξω προς το μέρος σου. Πώς αλλιώς, μετά τα...