Μεταξύ μας

Η ζωή λένε έχει τη γεύση και το χρώμα που της δίνουμε. Είναι μία ρήση που με βρίσκει απολύτως σύμφωνη. Αν για παράδειγμα έχουμε πειστεί...

Τι φοβάσαι να εκτεθείς; Από ποιες πληγές προσπαθείς να κρυφτείς; Από τις σχισμές πάνω στο δέρμα σου, προσπαθεί να ξεπροβάλλει το φως σου. Άσε το...

Από την πρώιμη παιδική ηλικία οι γονείς προσπαθούν να μεταλαμπαδεύσουν στα παιδιά τους τη σημασία της ευθύνης και της ανάληψής της. Πολλοί είναι εκείνοι που...

Ταξιδιώτης σε άλλους τόπους. Τις περισσότερες φορές σε πιο όμορφα μέρη από τα δικά μου. Πιο χρωματιστά. Πιο θαλασσινά. Πιο βουνίσια. Ενθουσιάζομαι με τα νεοκλασικά...

Ωραίες οι εποχές, οι χειμώνες και τα καλοκαίρια, μα κανένα νόημα δε θα είχαν χωρίς εκείνο το χέρι που σε κρατάει σφιχτά και ταυτόχρονα σε...

Και από όλες τις μέρες και τις νύχτες που με στιγμάτισαν και χαράχτηκαν στη μνήμη μου ανεξίτηλα, εγώ έχω ξεχωρίσει εκείνο το καυτό βράδυ του...

Είχα συνηθίσει να βλέπω τα πρόσωπα των ανθρώπων. Σε τρένα, σταθμούς, δρόμους, μαγαζιά, ανθρώπινες εκφράσεις κάθε είδους τραβούσαν το βλέμμα μου. Γέλιο, κλάμα, σοβαρότητα, άγχος,...

Το “καθόλου” και το “πολύ” είναι λέξεις – συνθήκες με συγκεκριμένη υπόσταση και ξεκάθαρη αξία. Δε σε πλανεύουν, δε σε αποσυντονίζουν. Ξέρεις πού πατάς, έστω...

Κι ήρθε ο Αύγουστος, ξυπόλυτος και αναψοκοκκινισμένος. Με τα ζουμερά του φρούτα, τις σαρδέλες, τις ταραμοσαλάτες και τους φρέσκους αχινούς που είναι η ίδια η...

Όλα έχουν αλλάξει τώρα τελευταία. Βλέπω τη ζωή να τρέχει, χωρίς ζώνη ασφαλείας. Μόνο τρέχει και γελά. «Μαζί μας;» «Δεν ξέρω. Ίσως!». Τίποτα δεν είναι...

Πριν κάνεις κάτι σκέψου το καλά. Και δύο φορές και τρεις. Αργότερα αν το μετανιώσεις θα είναι  αργά. Και όσο κι αν θέλεις να το...

Πάντα μου άρεσε να γνωρίζω την άλλη πλευρά των ανθρώπων. Εκείνη την αληθινή, τη χωρίς προσπάθεια, τη χωρίς μάσκα «άσχημη» πλευρά τους. Την ξεκάθαρη, την...

Θα ήταν περίπου πεντέμισι χρόνων όταν κατάλαβε ότι αυτό το όνομα θα τον γελοιοποιούσε σε όλη του τη ζωή. Έτσι όπως ήταν μικρός, χωρίς να...

Ένα τραγούδι, το τραγούδι μας. Σαν φιτίλι που μόλις άναψε έβαλε φωτιά στη γεμάτη από αναμνήσεις μπαρουταποθήκη του μυαλού μου. Εικόνες, φιλιά, αγκαλιές, σκόρπια λόγια...

Σήμερα έρχομαι να βάλω τα κόμπλεξ σου σε τάξη, όχι γιατί αισθάνομαι ευάλωτη απέναντι τους, αλλά γιατί κάποιος έπρεπε να στα πει από την καλή...

Το καλύτερο μάθημα ζωής που θα μπορούσα να πάρω από το σπίτι, το οικογενειακό μας απόφθεγμα, μπορεί να ακούγεται σκληρό σε κάποιους από εσάς εκεί...

Εκείνο τον Αύγουστο, μου είχες υποσχεθεί τόσα. Πέταξες άλλα τόσα. Λόγια του αέρα, τελικά… Κι εγώ, δεν πήρα τίποτα από’ σένα. Με έκανες να ελπίζω....

  Ένας. Μόνο ένας…    Μία. Μόνο μία…    Θα χαράξει την καρδιά σου για το υπόλοιπο της ζωής σου.   Όλοι οι άλλοι… Όλες...

Θρηνητικά λογύδρια και εξομολογήσεις δίχως παραλήπτη. Βαρύγδουπες δηλώσεις και προκάτ αισθηματισμοί. Αρχαίο δράμα κάθε σου αναφορά στο άλλο σου μισό. Αττική τραγωδία κάθε ρομαντική κομεντί...

Κοιμάσαι τούτη την ώρα. Μου το σιγομουρμούρισε στο αυτί η ησυχία της νύχτας.   Τώρα γαληνεύω στη σκέψη των κλειστών σου βλεφάρων. Σφαλίζω κι εγώ...

Χαίρετε. Εισήλθε και στη ζωή μας ο Αύγουστος. Κάποτε τον Αύγουστο, τον συνδυάζαμε με τη φράση του Ουμπέρτο Έκο Ιταλού συγγραφέα και ανθρώπου του πνεύματος....

Τα μεγάλα τραπεζώματα. Αυτά τα μεγάλα στην έκταση της διάστασης και του χρόνου. Αυτά τα τραπέζια, στις πλακόστρωτες αυλές με κλίση. Αυτά που μαζεύονται πολλοί...

Ίσως, αν είχα πάντα μαζί μου τη Λιλή να μην έκανα τόσα λάθη.  Να μη χάριζα τόσο εύκολα την εμπιστοσύνη μου στους ανθρώπους.   Να...

Είναι φορές που στέκεσαι ασάλευτος και αιφνιδιασμένος μπροστά σε συμπεριφορές που δύσκολα μπορείς να αποκωδικοποιήσεις. Προσπαθείς να καταλάβεις γιατί ξαφνικά είσαι ο μεγάλος φταίχτης μιας...