Βιωματικό

«Αυτό το κείμενο είναι αφιερωμένο σε  όλους όσους έζησαν στον κόσμο της ντροπής και ξέφυγαν, σε όλους όσους παλεύουν να ξεφύγουν από αυτόν και σε όσους μας άφησαν. Και φυσικά σε όλους όσους ήταν δίπλα μου σ’ αυτό το αγώνα»  Θυμάμαι μικρή έκτιζα καστράκια στην άμμο και χαιρόμουνα όταν ο […]

Έκλεισα την πόρτα πίσω μου και με βήμα σταθερό προχώρησα προς την έξοδο. Ένας κύκλος χρονών, μόλις είχε φτάσει στο τέλος του. Τώρα ήμουν πλέον πιο κατασταλαγμένη και συνειδητοποιημένη από ποτέ. Γύρισα το βλέμμα μου και κοίταξα το μέρος που έξι ολόκληρα χρόνια πέρασα τις πιο όμορφες στιγμές μου. Πόσες […]

Άφησε στην άκρη τη μαυρίλα που σε έντυσαν και κοίτα πίσω αυτά που πέρασαν και θυμήσου πόσο ξένοιαστα ήταν όλα κάποτε. Τότε που η αγνότητα ήταν συνώνυμο της αγάπης. Τότε που μας περίσσευε και δε στέρευε ποτέ. Έβγαινε και η ορμή της αγκάλιαζε κάθε πλάσμα. Ακόμη ακούω τις φωνές των […]

Με τον εγκέφαλό μου ξανασυστηθήκαμε γύρω στα 35 μου με 40. Αναποδιάρης τύπος, πάντα με έκανε ό,τι ήθελε και κάποιες φορές με βασάνιζε. Ατίθασο παιδί, αδυνατούσα να του επιβληθώ. Φύσει ονειροβάτης, άλλοτε κρεμόταν από ένα σύννεφο, άλλοτε γραπωνόταν από μια καρδιά εμμονικά και δεν έλεγε να την αφήσει, και άλλοτε […]

Δε θα πω… πως πέρασαν τα χρόνια. Μεγάλωσα πια και δε θέλω να χάνω το χρόνο μου κοιτώντας πίσω. Θέλω να βλέπω μπροστά. Και έχω ακόμη πολλά να δω, να μάθω, να ζήσω και να νιώσω. Πλέον εκτίμησα ένα πολύτιμο διαμάντι που έχουμε όλοι μας και λέγεται “σιωπή”. Η οποία […]

Όταν γίνεσαι μαμά στην κυριολεξία αλλάζουν τα πάντα, μέσα και έξω. Σαν να πεθαίνεις και να ξαναγεννιέσαι ένα πράγμα! Δεν είναι τυχαίο αυτό που λένε πως μαζί με ένα παιδί, γεννιέται και μία μαμά. Ας ξεκαθαρίσουμε ότι δεν είμαι ο τύπος των «μαμαδογκρούπ», προσωπικά δεν τα ενστερνίζομαι και δε μ’ […]

Ένα διαφορετικό συναίσθημα σε κάθε μου αναπνοή. Μου πήρε καιρό να σκέφτομαι. Ανησυχώντας αν θέλω να εξομολογηθώ για αυτό το στοιχειό που για χρόνια έγινε ο εφιάλτης μου, ενώ ήμουν ξύπνια. Είμαι η Ιωάννα και ήμουν κι εγώ από τους “προνομιούχους”. Αυτός ο αριθμός. Ο ”7 στους 10” που είχε […]

Έμαθα και άλλαξα. Δυσκολεύτηκα πολύ αλλά στο τέλος τα κατάφερα. Έμαθα να αντιστέκομαι στη μόδα που προστάζει τούτη εδώ η εποχή. Έμαθα με κόπο και στενοχώρια να μην αλλάζω συνήθειες και συμπεριφορά. Συνήθισα να με χαρακτηρίζουν παράταιρη και δύστροπη. Έμαθα μεγαλώνοντας να μη με επηρεάζει καθόλου η γνώμη των ανθρώπων […]

Το κείμενό μου μπορεί να είναι κάπως θλιμμένο, όπως τα μάτια μου, που παρ’ όλο που χαμογελάω συνέχεια, πάντα έβγαζαν μια λύπη μια μελαγχολία. Μια ανεξήγητη θλίψη που από παιδί δεν μπορώ να καταλάβω. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα φεύγω. Φεύγω όσο πιο μακριά μπορώ από ανθρώπους, […]

Ποτέ μου δεν κατάφερα να φτάσω στην κορυφή που ήθελα. Πάντα ένα εμπόδιο υπήρχε στην ανοδική πορεία μου. Για την ακρίβεια, αυτός ο ασήμαντος μικρόκοσμός μου, πάντα έπαιζε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ζωής μου. Προσπαθούσα συχνά πυκνά να με πείσω ότι η ζωή μου είναι ενδιαφέρουσα και όχι πληκτική. […]

Και ποιος δεν έχει στην καρδιά του, τη δική του παραλία; Εκείνη που του χάρισε μοναδικές στιγμές. Που έδεσε τις πιο δυνατές του αναμνήσεις με τον αγαπημένο, καλοκαιρινό του προορισμό. Που φέρνει δάκρυα στα μάτια του κάθε φορά που επιστρέφει με το νου του πίσω. Μια παραλία που για κάποιους […]

Μια τυχαία γνωριμία με μια σπουδαία γυναίκα που πραγματικά γρήγορα αποδείχτηκε πως στάλθηκε από το Θεό στο δρόμο μου.   Ένας άνθρωπος που μου απέδειξε πως η καλοσύνη δε χάθηκε από το κόσμο. Εκείνη η γυναίκα που νοιάστηκε και φρόντισε για μένα χωρίς να ζητήσει τίποτα, αποδεικνύοντας πως η άδολη […]

Τα προηγούμενα χρόνια, θυμάμαι έντονα τον εαυτό μου να κάνει ένα πολύ μεγάλο λάθος. Κάθε φορά που συνέβαινε κάτι καλό, φρόντιζα να το τροφοδοτώ με πολλή αρνητική ενέργεια. Προεξοφλούσα πως τις επόμενες μέρες θα στραβώσει και μάντεψε… όντως στράβωνε! Ακόμα και αν φαινόταν αδύνατο να στραβώσει, όλο το σύμπαν συνωμοτούσε […]

Σήμερα κλείνεις τα πέντε. Σε κανονικές συνθήκες θα πήγαινες στα προνήπια, να παίξεις και να μοιραστείς τη χαρά σου με τις φίλες σου και τους φίλους σου. Το Σάββατο θα κάναμε ένα μεγάλο πάρτι και θα έσβηνες τα πέντε κεράκια με αυτούς που θα καλούσες. Το σπίτι θα πλημμύριζε με […]

Μάλλον θα αναρωτιέσαι κι εσύ τώρα και δικαιολογημένα, για ποια Μαρία μιλάω και γιατί να πρέπει να σε νοιάζει κι εσένα για τη συγκεκριμένη Μαρία. Νομίζω όμως πως θα καταλάβεις λίγο παρακάτω. Είναι ο δικός μου τρόπος βλέπεις να πω αυτά που νιώθω και πάλι, αυτά που ταλανίζουν τις σκέψεις […]

Καλησπέρα. Εάν όλα έχουν πάει καλά, είναι Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 1998 απογευματάκι και ξαπλωμένος στο κρεβάτι της οδού Σκοπέλου 28 στην Κυψέλη με το τσιγάρο μόνιμα αναμμένο, διαβάζεις με περιέργεια αυτό το γράμμα. Μόλις έχεις τελειώσει την πρώτη σου εξεταστική στην ΑΣΟΕΕ και ήδη χρωστάς δυο μαθήματα, Μαθηματικά και Λογιστική. […]

13 Φεβρουαρίου. Παγκόσμια ημέρα ραδιοφώνου σήμερα. Με θυμάμαι να ακούω ραδιόφωνο από τα γεννοφάσκια μου. Έρωτας μεγάλος και ατελείωτος. Οι πρώτες αναμνήσεις ξεκινούν από όταν ήμουν πολύ πολύ μικρούλα. Τεσσάρων, πέντε, έξι ετών; Θυμάμαι τον παππού μου να ψάχνει να βρει την συχνότητα με τις ειδήσεις σε ένα ραδιόφωνο, καλή […]

Από μικρούλα με θυμάμαι να παίζω με τις λέξεις, να προσπαθώ να γράψω τραγούδια, στίχους και ποιήματα, να αποτυγχάνω παταγωδώς γελώντας με τις δημιουργίες μου και να προσπαθώ ξανά και ξανά. Με γέμιζε η ενασχόληση μου με τη γραφή, μου έδινε την εντύπωση πως οι λέξεις μπορούν να με γιατρέψουν. […]

Το σώμα μου είναι δικό μου. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να με ακουμπήσει παρά τη θέληση μου. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να με κρίνει για τις επιλογές μου. Τι κάνω με το σώμα μου δεν αφορά κανέναν. Δεν προκαλώ εγώ, ούτε το ντύσιμο μου, ο τρόπος που σκέφτεσαι […]

Είναι Σαββατόβραδο και μόνο μια θεατρική παράσταση μπορεί να με βγάλει από το σπίτι. Δεν έχω φροντίσει να πάρω από νωρίς εισιτήρια και παρόλο που ο αριθμός τους είναι περιορισμένος, εντούτοις τελευταία στιγμή καταφέρνω να εξασφαλίσω δύο θέσεις. Πρόκειται για μια διαδραστική παράσταση και αυτό διεγείρει πιο πολύ την περιέργειά […]

Ώρες ατελείωτες στη δουλειά, ρυθμοί τρομακτικοί, κόσμος ψυχρός και επιφανειακός. Κι εγώ, εκεί, να επιμένω πεισματικά και να παλεύω δοκιμάζοντας τις αντοχές μου στην αρένα για ένα στόχο, για ένα κίνητρο. Ψευδαίσθηση απλά! Στο βωμό του κέρδους τόση θυσία, που απορώ αν είμαι μια γυναίκα δυνατή ή απλά παγιδευμένη. Έπρεπε […]

Έχω μεγαλώσει σε μια άλλη εποχή, σε μια εποχή που οι νεότερες γενιές δε θα μπορέσουν να ζήσουν, να αισθανθούν και να καταλάβουν. Ήταν μια εποχή που τα προάστια της Αττικής δεν είχαν αλλοιωθεί ακόμα τόσο πολύ, τότε που τα παιδιά έπαιζαν ακόμα στις αλάνες. Παιδί του 1983 εγώ, γεννήθηκα […]

Βάλε τα παπούτσια μου και βάδισε. Περπάτησε στον δρόμο μου. Συνάντησε τα τοπία μου, τα μέρη μου, τους ανθρώπους μου. Ζήσε εξ’ αρχής την ιστορία μου, ατόφια μέχρι το μεδούλι. Νιώσε το σκοτάδι μου να σε τυλίγει – να τρομάζεις – και όμως να το λες αγκαλιά, το φως μου […]

Σταμάτησε να πιέζεσαι πια. Φτάνει. Για κάποιους ό,τι και να κάνεις πότε δε θα είναι αρκετό. Και αρεστός δεν μπορείς να είσαι σε όλους. Η κούραση που νιώθεις πλέον δεν είναι σωματική. Η ψυχή σου πονάει. Το μυαλό σου μπλοκάρει. Στοπ. Αυτή η ζωή που σου χαρίστηκε μία είναι και […]

Σύμβολο που κουράστηκα να βλέπω. Σε κάρτες επαγγελματικές, σε ταμπέλες, σε προθήκες. Ποτέ δεν ήθελα να βάλω στη δική μου κάρτα αυτή τη μπακαλίστικη κλασικουριά. Ποτέ δεν κατάλαβα, άλλωστε, γιατί οι συνάδελφοι μου την προτιμούν. Οι δικαστές, έπρεπε, να βγάζουν κάρτες με σύμβολο τη ζυγαριά. Αυτοί καλούνται να αποφανθούν, να […]